On: Czy to ta mała dziewczyneczka,
Chłopczyk, co w piłkę lubił grać?
Ona: Kiedy, i jak się dorosłymi
Mogli stać?
On: Ona się w piękność zamieniła,
A on, wprost nie uwierzyłbyś!
Razem: Wczoraj bawili się tu razem,
A dziś
Ona:To świt, to zmrok,
To świt, to zmrok
Płyną szybko dnie
On: Nagle kwiat olśnił nas swą barwą
Kiedy się zjawił, któż to wie?
Ona : Po zimach wiosny niosą życie
Radość przeplata się, i łzy
On: Jaką im mądrość ofiaruję?
Czym na początek ulżę im?
Ona: Od siebie będą się uczyli
Dzień po dniu
On: Tak jakoś dobrze są dobrani,
Ona: Niewiele bywa takich par
Razem: Pod baldachimem razem stać
To czar
To swit, to zmrok, to swit, to zmrok
I już tyle lat
Coś rodzi się i coś przemija
Ale zostanie po nas ślad