Rankiem gdy Paryż się budzi we mgle
Biją dzwony Notre Dame
Gdy łowi się ryby gdy piecze się chleb
Biją dzwony Notre Dame
Słychać dzwony potężne jak grzmoty
I te mniejsze łagodne jak psalm
Jest miasta w nich dusza
I serca porusza ich dźwięk
Dźwięk dzwonów Notre Dame
Jeszcze był mrok gdy zdarzyło się to
Na pobrzeżu Notre Dame
Łódź skoro świt przemykała się po
Rzece koło Notre Dame
Łodzią tą uciekali Cyganie
Lecz pułapka czekała ich tam
Jakiś jeździec złowrogi
I nagle jak trwogi brzmiał jęk
Dźwięk dzwonów Notre Dame
Sędzia Frollo
Oswobodzić świat od brudu chce
I występek zwalcza
Wkoło rad
Lecz w sobie nie
Dość już przelanej dziś krwi widział Bóg
Pod katedrą Notre Dame
Nie moja wina uciekała ścigałem ją
Jeszcze i dziecka krew przelać byś mógł
Pod katedrą Notre Dame
Sumienie mam czyste
Możesz słuchać swych nędznych pochlebców
Jeśli chcesz okłamywać się sam
Ale zawsze i wszędzie
Przeszywać cię będzie ten wzrok
Spojrzenie oczu Notre Dame
I raz jeden w życiu swym
Ten jeden tylko raz
Frollo poczuł w sercu lęk
Choć serce miał jak głaz
Co mam zrobić
Weź to dziecko Wychowaj je jak własne
Co Mam być obarczony tym potworem
No dobrze Ale niech żyje tu w twojej katedrze
W katedrze Gdzie
Gdzie chcesz
Niechaj tu na zawsze tkwi
Gdzie nikt nie ujrzy go
W dzwonnicy na przykład
I kto wie niezbadane są wyroki Boże
Koszt się może zwróci mi
Gdy zechce kiedyś tu
Coś knuć mój wróg
I Frollo nadał dziecku okrutne imię
Które znaczy mniej więcej nibyczłowiek
Quasimodo
Więc oto zagadka świat będzie jej strzegł
Dzwonią dzwony Notre Dame
Kto tu jest potwór a kto tu jest człek
Dzwonów dźwięk dźwięk dźwięk dźwięk
Dźwięk dźwięk dźwięk dźwięk
Dzwonów Notre Dame