Mamo, piszę do ciebie wiersz,
Może ostatni, na pewno pierwszy...
Jest głęboka, ciemna noc,
Siedzę w łóżku, a obok śpi ona
I tak spokojnie oddycha...
Dobiega mnie jakaś muzyka...
Nie, to tylko w mej głowie szum...
Siedzę i tonę i tonę we łzach.

Samotność, to taka straszna trwoga:
Ogarnia mnie, przenika mnie...
Wiesz, mamo, wyobraziłem sobie, że
Że nie ma Boga, nie...
Nie ma Boga, nie!

Spokojny jest tylko mój dom,
Gdzie Ty jesteś, a mnie tam nie ma,
Gdzie nie wrócę już, chyba, chyba nie...
Mamo, bardzo cię kocham, kocham cię...
Myślałem, że ty skrzywdziłaś mnie,
A to ja skrzywdziłem ciebie.
Szkoda, że tak późno pojąłem to,
Może tak późno to, to zrozumiałem,

Samotność, to taka straszna trwoga:
Ogarnia mnie, przenika mnie...
Wiesz, mamo, wyobraziłem sobie, że
Że nie ma Boga, nie ma, nie,
Nie ma Boga, nie!

Samotność, to taka straszna trwoga:
Ogarnia mnie, przenika mnie...
Wiesz, mamo, wyobraziłem sobie, że
Że nie ma Boga, nie ma, nie,
Nie ma Boga, nie!
Mamo proszę cię!
Mamo proszę cię!!!