1 Raz biedny malarz sobie żył
Co mały domek swój miał
W aktorce zakochany był
I bardzo zdobyć ją chciał
2 Wiedział, że ona słabość ma
Do pięknych kwiatów więc on
Na jedną kartę rzucił los
Sprzedał dobytek i dom
Milion milion milion białych róż
Z okna swego rankiem widzisz Ty
Kto na tyle zakochany był
Tak szalony prezent zrobil Ci
Milion milion milion białych róż
Z okna swego rankiem widzisz Ty
Kto na tyle zakochany był
Tak szalony prezent zrobil Ci
3 Widzisz za oknem biały blask
Myślisz że to jeszcze sen
A milion róż niczym mgła
Ściele się pod okno Twe
4 Myślisz, że ktoś z wyższych sfer
Zaimponować Ci chciał
Trwoni pieniądze lecz Ty
Nie dasz mu tego co by chciał,
Milion milion milion białych róż
Z okna swego rankiem widzisz Ty
Kto na tyle zakochany był
Tak szalony prezent zrobil Ci
Milion milion milion białych róż
Z okna swego rankiem widzisz Ty
Kto na tyle zakochany był
Tak szalony prezent zrobil Ci
Krótki ten romans był bo
Nocą ją pociag zabrał stąd
Malarz stał niemy jak słup
Pośród miliona zwiędłych róż
5 Gdy całkiem zeszedł na psy
Wzbudził pogardę i śmiech
Bo wciąż o jednym dalej śnił
Znów milion róż kupić jej
Milion milion milion białych róż
Z okna swego rankiem widzisz Ty
Kto na tyle zakochany był
Tak szalony prezent zrobił Ci
Milion milion milion białych róż
Z okna swego rankiem widzisz Ty
Kto na tyle zakochany był
Tak szalony prezent zrobił Ci