Basia

Jestem... Po prostu jestem. Mam w sobie zarówno dużo dobra, jak też zła, nie wiem, co u mnie dominuje... Czasem czuję się nad wiek dojrzała, a czasem jak obolałe dziecko... Już wiem. Jestem sobą🙂 Czasami czuję się wśród ludzi zupełnie obco... Teoretycznie rozumiem motywy, nimi kierujące, rozumiem ich ograniczenia, od których przecież żaden z nas nie jest wolny... Patrzę na wszystko krytycznie, lecz nie oceniam też nikogo, jeśli nie wiem, co przeżył. Skąd mogę wiedzieć, co ja bym zrobiła na jego miejscu?

Idę własną drogą, pod każdym względem. Czasem zdarza mi się zabrnąć w bagno, a czasem natrafiam na jakąś słoneczną polanę. Czasem spotykam na niej innych, czasami idziemy jakiś czas razem, czasami rozmijamy się po dłuższym, bądź krótszym czasie, a bywa i tak, że spotykamy się ponownie. Nie mam do nikogo nienawiści, nawet do tych, którzy mnie skrzywdzili. To był po prostu etap ich wędrówki, nie wiem, jacy są dzisiaj, na tym odcinku drogi. Cieszę się po prostu, że moja droga nie była taka, jak ich.

Lubię w innych szczerość i wrażliwość. Nie lubię ludzi obłudnych i dwulicowych.

Czasem bywam zbyt szczera, zdarza mi się też ranić innych. Zdarza mi się, że w nagłym impulsie powiem coś, co boli i czego potem żałuję, wolałabym nigdy nie powiedzieć. Staram się jednak, żeby takich sytuacji było coraz mniej.

Jestem po prostu sobą.