Dodałam podkład do oryginalnej wersji rosyjskiej. W polskim tłumaczeniu brakuje jednej zwrotki. Co było - nie wróci I szaty rozdzierać, by próżno Cóż każda epoka ma własny porządek i ład A przecież mi żal Że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin - Tak chętnie bym dziś Choć na kwadrans na koniak z nim wpadł A przecież mi żal Że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin - Tak chętnie bym dziś Choć na kwadrans na koniak z nim wpadł Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie - I tyle jest aut i rakiety unoszą nas w dal A przecież mi żal, Że po Moskwie nie suną już sanie, I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal! A przecież mi żal, Że po Moskwie nie suną już sanie, i nie ma już sań, I nie będzie już nigdy, a żal! Przyjmuję pojętny mój wiek, mego stwórcę i mistrza, Ten trzeźwy mój wiek, doświadczony mój wiek pragnę czcić A przecież mi żal, Że jak dawniej śnią nam się bożyszcza I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić A przecież mi żal, Że jak dawniej śnią nam się bożyszcza I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz wiek się uświetnił, I wszystko już jest - cicha przystań, nonajron i wikt A przecież mi żal, Że nad naszym zwycięstwem nie jednym Górują cokoły, na których nie stoi już nikt A przecież mi żal, Że nad naszym zwycięstwem nie jednym Górują cokoły, na których nie stoi już nikt Co było nie wróci; wychodzę wieczorem na spacer I nagle spojrzałem na Arbat i ach, co za gość! - Rżą konie u sań, Aleksander Siergieicz przechadza się, Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś! Rżą konie u sań, Aleksander Siergieicz przechadza się, Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś!