Raz pewien żołnierz sobie żył,
Odważny i zawzięty,
Lecz cóż? zabawką tylko był,
Z papieru był wycięty

Choć zmieniać świat i zwalczać zło
Niezmiennie był gotowy,
Lecz nad łóżeczkiem wisiał, bo
Był tylko papierowy

Pod kule chętnie by, jak w dym,
Szedł za was bez namowy,
I mieliśmy sto pociech z nim -
Był przecież papierowy

I nigdy mu nie zwierzał sztab
Tajemnic swych wojskowych
A czemu tak? Dlatego tak,
Że był on papierowy

Wyzywał los, w pogardzie miał
Tchórzliwych maruderów,
I "Ognia! Ognia!" ciągle łkał,
Choć przecież był z papieru

Niejeden wódz już w ogniu znikł,
Niejeden szeregowy
I poszedł w ogień
Zginął w mig
Nasz żołnierz papierowy