Rzeczny wir, rwący prąd, obca nazwa, łatwy rym
Lecz przejrzysty twój nurt jak kryniczny zdrój
Ach, Arbacie, toś ty
Wiecznym przeznaczeniem mym,
W tobie radość i gniew, w tobie śmiech i ból
Ach, Arbacie, toś ty
Wiecznym przeznaczeniem mym,
W tobie radość i gniew, w tobie śmiech i ból

Gdy przechodniów twych tłum
sunie obok rojem pstrym,
Tak pośpieszny ich krok, tak powszedni ślad
Ach, Arbacie, toś ty
Wiarą i zbawieniem mym,
Wyślizgany twój bruk — to mój cały świat
Ach, Arbacie, toś ty
Wiarą i zbawieniem mym,
Wyślizgany twój bruk — to mój cały świat

Czarów nie da się zdjąć mocą dobrą ani złą,
Choćbym tysiąc śnił miast —
Nie zamieszkam w nich!
Ach, Arbacie, toś ty Ziemią obiecaną mą,
Niezbadanych twych dróg nie przemierzy nikt
Ach, Arbacie, toś ty Ziemią obiecaną mą,
Niezbadanych twych dróg nie przemierzy nikt