Patrick Swayze

4 piosenki

Patrick Wayne Swayze (ur. 18 sierpnia 1952 w Houston, zm. 14 września 2009 w Los Angeles) - amerykański aktor filmowy, tancerz, piosenkarz i choreograf. Urodził się jako najstarszy syn i jedno z pięciorga dzieci inżyniera chemicznego roślin Jesse'go Wayne'a Swayze (zm. 1982) i tancerki/choreograf Patsy Swayze. Ma dwóch młodszych braci Dona (ur. 10 sierpnia 1958) i Seana Kyle'go (ur. 13 października 1962) oraz dwie siostry - Bambi i Vicky.

Patrick Wayne Swayze (ur. 18 sierpnia 1952 w Houston, zm. 14 września 2009 w Los Angeles) - amerykański aktor filmowy, tancerz, piosenkarz i choreograf.

Urodził się jako najstarszy syn i jedno z pięciorga dzieci inżyniera chemicznego roślin Jesse'go Wayne'a Swayze (zm. 1982) i tancerki/choreograf Patsy Swayze. Ma dwóch młodszych braci Dona (ur. 10 sierpnia 1958) i Seana Kyle'go (ur. 13 października 1962) oraz dwie siostry - Bambi i Vicky. Ukończył elematarną szkołę w Oak Forest w stanie Illinois. Swoją edukację kontynuował w Houston w stanie Teksas, gdzie uczęszczał do katolickiej szkoły im. Świętej Róży z Limy, F.M. Black Middle School, Waltrip High School oraz San Jacinto College. Wystąpił jako skater przy Galleria Ice Skating Pavilion w Houston. Ojciec widział w nim zawodowego sportowca. Jednak dobrze zapowiadającej się karierze futbolowej przeszkodziła kontuzja kolana, groziła mu amputacja. Po serii skomplikowanych operacji znów musiał uczyć się chodzić. Taniec okazał się ozdrowieńczą terapią. Uczył się tańca w Houston Jazz Ballet Company, Harkness Ballet Theater School, Joffrey Ballet School w Nowym Jorku oraz Eliot Feld Ballet Company. W wieku osiemnastu lat zadebiutował na scenie jako książę Charming zakochany w Królewnie Śnieżce w spektaklu Disneyland na paradzie (Disneyland on Parade). Wkrótce został profesjonalnym tancerzem, podróżował po kraju ze znanym zespołem baletowym Buffalo Ballet Company, w 1975 trafił też na scenę broadwayowską w przedstawieniu Dobry czas Charleya (i Goodtime Charley), a potem odniósł sukces w musicalach West Side Story W dniu 12 czerwca 1975 roku poślubił tancerkę i uczennicę swojej matki Lisę Niemi.

Po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie w komedii Skatetown, U.S.A. (1979) ze Scottem Baio i Katherine Kelly Lang, gdzie dostrzegł go Francis Ford Coppola i zaangażował do roli Darrela 'Darry'ego' Curtisa w dramacie kryminalnym Outsiderzy (The Outsiders, 1983), który wylansował takie sławy jako Matt Dillon, Sofia Coppola, Rob Lowe, Tom Cruise, Diane Lane i Tom Waits. Pojawił się na szklanym ekranie w sitcomie CBS M*A*S*H (1981) jako szeregowy Gary Sturgis oraz serialu ABC Renegaci (Renegades, 1983) z Tracy Scoggins. Następnie zagrał sfrustrowanego i zadziornego buntownika, którego ojciec zaginął na wojnie wietnamskiej w mocnym naszpikowanym brutalnością sensacyjnym filmie wojennym Teda Kotcheffa Niespotykane męstwo (Uncommon Valor, 1983) u boku Gene Hackmana. Pierwszą główną rolą była postać Jeda w kontrowersyjnym dramacie wojennym Czerwony świt (Red Dawn, 1984) z Charliem Sheenem i Jennifer Grey.

Zyskał sławę na całym niemal świecie w roli arystokraty Orry’ego Maina w miniserialu ABC - ekranizacji powieści Johna Jakesa Północ-Południe (North and South, 1985) i sequelu Północ - Południe II (North and South, Book II, 1986). Niedługo potem wystąpił w melodramacie sportowym Youngblood (1986) u boku Roba Lowe jako zawodnik hokejowy. Ogromnym sukcesem cieszyła się nominowana do nagrody Złotego Globu kreacja instruktora tańca w dramacie muzycznym Wirujący seks (Dirty Dancing, 1987), gdzie zaprezentował swój talent taneczny i ujawnił swoje możliwości wokalne i autorskie w piosence She's Like the Wind, zdobywając nagrodę BMI Film & TV. Jednak za postać policjanta z pochodzenia człowieka gór prowadzącego prywatne śledztwo w Chicago w sprawie morderstwa młodszego brata w filmie sensacyjnym Prawo krwi (Next of Kin, 1989) oraz za rolę tytułową w filmie sensacyjnym Wykidajło (Road House, 1989) był nominowany do Złotej Maliny jako najgorszy aktor. Rola ukochanego w zaświatach w melodramacie komediowym Uwierz w ducha (Ghost, 1991) przyniosła mu nominację do Złotego Globu i nagrody Saturna. Zaskoczył krytyków i widzów swoimi kolejnymi kreacjami odbiegającymi daleko od jego dotychczasowego ekranowego wizerunku jako nominowany do nagrody MTV czarny charakter przywódca bandy gangsterów-surferów w filmie akcji Na fali (Point Break 1991) oraz w nominowanej do nagrody Złotego Globu roli jednej z trzech drag queen w komedii Ślicznotki (To Wong Foo, Thanks for Everything, Julie Newmar, 1995). .