Jej debiutancki album, "What's the 411?" wydany w 1992 roku, rzucił krytyków i fanów na kolana, a to głównie za sprawą mocnej kombinacji nowoczesnego R&B i ostrego rapu, która wyrastała prosto z goryczy i brawury miasteczka Yonkers w stanie Nowy Jork, w którym dojrzewała. Blige, choć często nazywana nową Chaką Khan czy Arethą Franklin, ma niewiele wspólnego z każdą z nich, jeśli chodzi o muzykę, lecz, podobnie jak one, ozdobiła muzykę nowym stylem, który zainspirował całe pokolenie muzyków. Ze swoimi blond włosami, lekko zgarbioną postawą i ciężkimi butami Blige związana była ściśle z życiem ulicy i jednocześnie była piękna, a szefowie wytwórni, którzy zarabiali na jej wizerunku, niewiele robili, by zburzyć tą opinię niegrzecznej dziewczynki, jaka o niej zaczęła krążyć przez pierwsze dni sławy. Kiedy wygnała swoje osobiste demony i nieco złagodziła styl, włączając do garderoby wymuskane ciuchy, stała się bohaterką dla wielu dojrzewających dziewcząt, które dorastały w takim samym jak ona trudnym środowisku. Blige podsycała swoją karierę poprzez pozbywanie się złych nawyków i złych wpływów, które nie pozwalały jej na bycie szczęśliwą; do wydania czwartego albumu, "Mary" w 1999 roku, przeobrażała się w ekspresyjną wokalistkę, która potrafiła godzić swój silny głos z mocną, pozostającą ciągle miejską, muzyką. Piąty album Mary, "No More Drama", nie okazał się jedynie koncepcją kompozytorów i producentów, a stanowił jej własną wizję - płyty "uduchowionej", emocjonalnej, osobistej i pełnej mądrości, która odzwierciedlała artystkę, która dobrze czuła się z tym, kim jest i z tym, co osiągnęła.

Urodziła się 11. stycznia 1971 roku. Pierwsze lata życia spędziła w Savannah, później przeprowadziła się wraz z matką i starszą siostra do Yonkers. Jej trudne życie pozostawiło kilka blizn, zwłaszcza psychicznych. Blige przerwała naukę w high school, by czesać włosy swoim znajomym w mieszkaniu swojej matki i spędzać czas na pogaduszkach. Gdy robiła zakupy w miejscowym hipermarkecie w White Plains, nagrała swoje wykonanie karaoke piosenki Anity Baker "Caught Up in the Rapture". Taśmę następnie do szefa Uptown Records, Andre Harrella, wysłał ojczym Mary. Harrell z kolei, na którym zrobił wrażenie śpiew Blige, podpisał z nią umowę, wedle której miała śpiewać chórki w utworach m. in. Fathera MC. W 1991 roku Sean "Puffy" Combs wziął Mary pod swoje skrzydła i rozpoczął pracować z nią nad "What's the 411?", jej debiutanckim LP. Oprócz Combsa w tworzenie tego albumu zaangażowało się wielu innych producentów, takich jak Dave Hall, Mark Morales i Mark Rooney, których praca wraz z unikalnym brzmieniem głosu Blige spowodowała, że powstał zadziwiający album, zasypujący przepaść pomiędzy R&B i rapem w sposób, jaki nigdy wcześniej nie był zasługą kobiety. Uptown próbowało zarobić na sukcesie "What's the 411?", wydając jej zremiksowaną wersję, lecz sprzedawała się ona w dość umiarkowanych ilościach.

Kolejna płyta, wydana w 1995 roku "My Life", znów była efektem pracy Combsa. Co prawda wycofano się tu z ulicznego brzmienia, organiczając wpływy rapu, płyta jednak obrazowała ściśle swój tytuł. "My Life" pełna była historii z getta, a osobisty ból Blige stale przyświecał wszystkim piosenkom. Jej chwiejny związek z jednym z artystów Uptown, K-Ci Hailey'em także przyczynił się do negatywnych emocji ukazanych na płycie. Okres następujący po jej wydaniu był również ciężkim czasem w aspekcie zawodowym - rozstała się z Combsem i Uptown i zatrudniła Suge'a Knighta jako doradcę finansowego i podpisała kontrakt z MCA.

"Share My World", która ukazała się w 1997 roku, wyznaczyła początek owocnych relacji z Jimmy'm Jamem i Terry'm Lewisem. LP był kolejnym hitem i zadebiutował od razu na szczycie listy albumów Billboardu. Krytycy kręcili nosem na bardziej konwencjonalne brzmienie, ale fani wokalistki zdawali się być tym niezrażeni. Na następnej płycie z 1999 roku, "Mary", pełnia i elegancja tego nowego brzmienia jest bardziej jeszcze rowinięta, a to za przyczyną klasycznego soulu, który pomogli jej zawrzeć na albumie Elton John, Bernie Taupin i Lauryn Hill. Stało się oczywiste, że uliczny, buńczuczny styl Mary już nie wróci, ale pozostała budząca emocje siła.

Ta siła pomogła także udźwignąć bardziej nowocześnie brzmiące wydawnictwo "No More Drama" z 2001 roku, osobisty album, który zawierał więcej tekstów wokalistki niż jakikolwiek poprzedni. Blige z "No More Drama" wydawała się być bardzo daleko od tego krzykliwego dzieciaka z "What's the 411?", jednak można było wyznaczyć ścieżkę, po której kroczyła, stając się coraz starszą, mądrzejszą, ale pozostającą nadal ekspresyjną, artystką. W 2003 roku ponownie rozpoczęła współpracę z P. Diddy'm, który wyprodukował większość kawałków z wydanego w tym samym roku "Love & Life". Dwa lata później pojawił się "The Breakthrough", a wraz z nim ogromny sukces związny z wydaniem wielu singli, pochodzących właśnie z tej płyty. Główny, "Be Without You", spędził prawie rok, nie schodząc z list przebojów R&B, a piąty z singli z albumu, "Take Me as I Am", na tych samych listach utrzymywał się przez cztery miesiące.

Blige nagrała w duecie z Arethą Franklin piosenkę pod tytułem "Never Gonna Break My Faith" do filmu "Bobby". Według ogłoszonej 7. grudnia 2006. roku listy nominacji do Grammy, Mary otrzymała aż 8 nominacji, a później przyznano jej 3 statuetki: Best Female R&B Vocal Performance za "Be Without You", Best R&B Song za "Be Without You" oraz Best R&B Album za "The Breakthrough". Pojawiła się także w remixie jednej z piosenek Ne-Yo i albumie 50 Centa zatytułowanego "Curtis", zaśpiewała także na singlu Chaki Khan, "Disrespectful".

18. grudnia 2007. roku ukazał się ósmy studyjny album wokalistki, debiutując na 2. miejscu Billboard 200 i na szczycie Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums. Główny singiel promujący płytę, "Just Fine", dotarł do 22. miejsca Billboard Hot 100 i był nominowany do Grammy w kategorii Best Female R&B Vocal Performance. Nagrodę tę udało się zdobyć w kategorii "Best R&B Performance by a Duo or Group with Vocals" dzięki wyżej wspomnianej piosence "Disrespectful".

W marcu 2008. roku wyruszyła w trasę koncertową z Jay'em-Z po Stanach. Współpraca zaowocowała także singlem "You're Welcome", a sama Mary obecnie odbywa trasę koncertową po Europie. W listopadzie 2008. roku planowane jest tournee wokalistki po Australazji.

W 2009. roku swoją premierę będzie miał film biograficzny o Ninie Simone, w którym Blige wciela się w legendarną wokalistkę.
.