Ludmiła Jakubczak (ur. 17 czerwca 1939 w Tokio, zm. 5 listopada 1961 w pobliżu Błonia) – polska piosenkarka i tancerka.

W dzieciństwie mieszkała na terenie Ukraińskiej SRR. Na początku lat 50. przeniosła się do Polski. Zamieszkała w Warszawie. Uczyła się tam tańca w szkole baletowej oraz śpiewu u Wandy Wermińskiej.

Zadebiutowała w roku 1958 w konkursie dla piosenkarzy amatorów zorganizowanym przez Polskie Radio. Później wzięła udział w pierwszym programie estradowym przygotowanym przez Teatr Piosenki w Warszawie. Spektakl ten odbył się w warszawskim hotelu Bristol. Podbiła serca publiczności piosenką Alabama, spodobała się też ówczesnym twórcom muzycznym. Współpracę z młodą wokalistką nawiązał Jerzy Abratowski, późniejszy mąż piosenkarki. Był on kompozytorem większej części repertuaru Jakubczak. Śpiewała też piosenki innych twórców, także zagranicznych.

W roku 1960 czytelnicy "Expressu Wieczornego" wybrali Gdy mi Ciebie zabraknie w wykonaniu Jakubczak najpopularniejszą polską piosenką powojenną. W 1961 piosenkarka wzięła udział w I Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie zdobyła III nagrodę za interpretację. Współpracowała z orkiestrami Edwarda Czernego i Stefana Rachonia oraz z zespołami kierowanymi przez Abratowskiego.

Dobrze zapowiadającą się karierę artystki przerwał w wieku 22 lat tragiczny w skutkach wypadek samochodowy. Zginęła w nim podczas powrotu z Łodzi z nagrania programu telewizyjnego Muzyka lekka, łatwa i przyjemna. Samochód prowadził mąż, który nigdy nie uwolnił się od przeświadczenia o swej winie. Pogrzeb Ludmiły Jakubczak odbył się w sobotę 11 listopada 1961 r. na warszawskich Powązkach (kw.171, rząd 6, grób 13). .