Kto przysłonił te księzyce nad dachami mądrą głowę miał
Chciał by żony całowały się z mężami nie wpadały
Mój kochany w szał
Księżyc owy wstaje wcześnie niż stójkowy i przemierz świat
Dobrym ludziom serca błyszczą jak podkowy
A złym ludziom czarno kwitnie sad
Uplotę ci złoty kołacz z moich świetlistych promieni
Już Ty sie człowieku nie kołacz
Niech ci sie na dobre odmieni
A z mego zalu srebrnego utoczę ci miodu ciut
Niech ci sie w sercu zapieni gęsty miód
Ucisz serce ucisz serce w białym świetle
Rozpalonych świec
Ucisz serce ucisz serce jedno z tylu jedno z tylu serc
Wielki Panie winorosli stworzycielu gwiazd
Proszą dzieci i dorośli nie zapomnij nie zapomnij nas
Ty co gładzisz oceany i prowadzisz w dal bezpieczną
Spojrzyj też na nasze rany na kołyskę i miasteczko
Rozesłano już kobierce
W białym świetle rozpalonych świec
Ucisz serce ucisz serce jedno z tylu serc
Ty co złocisz łany zboża bielisz mąki pył
Od pozaru i od noża
Chroń nas z całych sił
Daj nam rodzić się w pokoju
I umierać w noc serdeczną
Wodą z królewskiego zdroju
Pobłogosław to miasteczko
Ucisz serce ucisz serce
W białym świetle rozpalonych świec
Ucisz serce ucisz serce czarne gwiazdy serc