Nie, nie lękam się Charonie, weź mnie z sobą,
Tak, troszeczkę drżą mi dłonie Oto obol!
Trochę głos mi drży, nie szkodzi
- to brak wprawy
Nie, nie lękam się twej łodzi, ni przeprawy!
Już więc płyńmy, czasu szkoda, Hades czeka!
Ach, jak czarna jest ta woda, сzarna rzeka
Niech utoną w niepamięci moje łzy,
Niech pochłonie moją miłość rzeka Styks,
Niech kamieniem na jej dnie
Spoczną pocałunki twe,
Niech zapomnę, niech zapomnę, żeś był ty
Wodo, wodo Styksowa, spokój mi daj!
Łodzi, prowadź mnie, prowadź
W podziemny kraj!
Niech utoną w niepamięci moje łzy,
Niech utonie w niepamięci cały świat,
Niech zapomnę, żeś był ty
Niech zapomnę, żeś był ty
Niech zapomnę
Jedną prośbę mam, Charonie, prośbę małą -
Nic mu nie mów, że mi dłonie lekko drżały,
On pomyśli, że to z żalu, że pamiętam,
Że z miłości złej umarłam odepchniętą,
A ja lękam się tej wody - nie wiem, czemu
Ach, Charonie, bądź tak dobry
- nic mu nie mów!
Niech utoną w niepamięci moje łzy,
Niech pochłonie moją miłość rzeka Styks,
Niech kamieniem na jej dnie
spoczną pocałunki twe,
Niech zapomnę, niech zapomnę, żeś był ty
Wodo, wodo Styksowa, spokój mi daj!
Łodzi, prowadź mnie, prowadź
Podziemny kraj!
Niech utoną w niepamięci moje łzy,
Niech utonie w niepamięci cały świat,
Niech zapomnę, żeś był ty
Niech zapomnę, żeś był ty
Niech zapomnę