I nim wystygną pajęczyny lichtarzy,
W ciemności naszej inny żar się rozjarzy,
Inny zapłonie blask
I będę czytać twoje oczy palcami,
I nic nie będzie przed nami, za nami,
Nic, nic, nic, oprócz nas
A kiedy wszystko zgaśnie, to
Wtedy jest najjaśniej, najprościej
Modlimy się ustami,
Modlimy się rękami w ciemności
Jesteśmy niewidomi,
Tylko sobie wiadomi to wszystko,
Po omacku błądzący,
Tylko siebie znający tak blisko
Bo ciemność, to my sami,
Nie ma nic przed nami,
Nie ma, oprócz nas
I tylko nasze ręce, nasz dotyk
I nic więcej, nic więcej
Nikomu nikt nie kłamie,
Znamy siebie na pamięć, to my