To nie sztuka wybudować nowy dom
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom,
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń
To nie sztuka wytrenować sobie mózg
Sztuka sprawić, by rozumiał ludzi,
By pozwolił nam się wsłuchać w deszczu plusk,
By nie budził z marzeń nas jak budzik
To nie sztuka wybudować nowy dom
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom,
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń
To nie sztuka skonstruować superplan,
Wszystko z góry mieć zaplanowane
Sztuka z losem grę prowadzić sam na sam,
Nie bać się przegranej i wygranej
To nie sztuka wybudować nowy dom
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom,
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń
To nie sztuka bijąc głośno w głośny gong,
Nóg tysiące zmusić do tupotu
Sztuka skomponować tak ulotny song,
Co bezskrzydłym da przyjemność lotu
To nie sztuka wybudować nowy dom
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom,
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń
To nie sztuka z cudzej studni wodę pić,
Zbierać cudze zasługi i winy
Sztuka swoim własnym rytmem życie śnić,
Znaleźć źródło najsuchszej pustyni
To nie sztuka wybudować nowy dom
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom,
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń
To nie sztuka z cudzej studni wodę pić,
Zbierać cudze zasługi i winy
Sztuka swoim własnym rytmem życie śnić,
Znaleźć źródło najsuchszej pustyni