Wy nie wiecie, a ja wiem,
Jak rozmawiać trzeba z psem,

Bo poznałem język psi,
Gdy mieszkałem w pewnej wsi

A więc wołam: - Do mnie, psie!
I już pies odzywa się

Potem wołam: - Hop-sa-sa!
I już mam przy sobie psa

A gdy powiem: - Cicho leż!
Leżę ja i pies mój też

Kiedy dłoń wyciągam doń,
Grzecznie liże moją dłoń

I zabawnie szczerzy kły,
Choć nie bywa nigdy zły

Gdy psu kość dam - pies ją ssie,
Bo to są zwyczaje psie

Gdy pisałem wierszyk ten,
Pies u nóg mych zapadł w sen,

Potem wstał, wyprężył grzbiet,
Żebym z nim na spacer szedł

Szliśmy razem - ja i on,
Pies postraszył stado wron,

Potem biegł zwyczajem psim,
A ja biegłem razem z nim

On ujadał A ja nie
Pies i tak rozumie mnie,
Jak rozmawiać trzeba z psem