Elżbieta Adamiak – Jesienna zaduma

349 6 6 10 października 2017

krystynapasja Plus

500 subskrybentów

Dziękuje za podkład Minęła wiosna, pełna radości, czas już rysuje zmarszczkami twarze. Sił też brakuje i bolą kości, niby wciśnięte w ziemię bagażem. Lato obfite w deszcze i burze życie wzmacniało energią słońca. Nie chciało z nami pozostać dłużej, też doświadczyło swojego końca. Teraz nastaje życiowa jesień, pełna nostalgii, niezwykła pora, skora do wspomnień, wzruszeń, uniesień, choć przebogata w swoich kolorach. Czasem się smucisz, patrząc przez okno, potem przecierasz oczy w ukryciu. Twierdzisz, że tylko powieki mokną, bo przecież piękna jest jesień życia.

Zaloguj się, aby dodać komentarz. Nie masz konta? Zarejestuj się!

7 komentarzy

Brak komentarzy