Maryla Rodowicz – Łatwopalni

......Miałeś zaledwie 29 lat, kiedy niespodziewanie Pan powołał Cię do siebie.....dzisiaj - w tej chwili - mija dokładnie tyle samo lat, jak Cię nie ma pośród nas - żywych....a wydaje mi się, jakby to było wczoraj... ....trzymam w ręce telegram i czytam - najpierw pobieżnie a potem dokładnie cedzę wyrazy, kilka razy od nowa z niedowierzaniem.....jadąc nawet na Twój pogrzeb nie wierzyłam, że to może być prawda...myślałam, że starym zwyczajem wykroiłeś mi niezłego psikusa, aby mnie ściągnąć do domu, bo tak rzadko w nim bywałam z racji dużej odległości jaka nas dzieliła...niestety, to nie był psikus lecz bolesna prawda... bardzo przeżyłam Twoją śmierć, bo byliśmy bardzo zżytym rodzeństwem...Ty wspierałeś mnie a ja Ciebie... Jaka szkoda, że nie zdążyłeś posmakować życia...miłości... Gdzieś tam, pewnie czekała na Ciebie ta jedna jedyna... Drogi braciszku mija 29 lat od Twojego odejścia a ja wciąż tak samo za Tobą tęsknię... Teraz nie Jesteś osamotniony, bo masz już przy sobie rodziców naszych, babcie i dziadków... Ciekawe, Kto z nas następny Cię odwiedzi??? Modlę się za Twoją Duszę... Cześć Twojej Pamięci [*]