Myślę, że śpiew to jest coś wielkiego, nie da sie wyrazić tego co to może być. Ale zawszę gdy słyszę muzykę rozweselam się, ona jest najlepszym lekarstwem na smutek i dlatego właśnie lubię śpiewać - bez dzwięku nie umiem się skoncentrować i właśnie chyba dlatego mam już dwie uwagi w szkole za nucenie na lekcji- ale trudno. A ja narazie nie wyobrażam sobie świata bez piosenek, bez muzyki- nawet jakby taki istniał no to zapewnie było by w nim szaro i smutno. Muzyka już od dziecka mnie inspirowała do różnych czynów( mam 12 lat ). Myślę że ja lubię śpiewać, bo lubię i niech tak już zostanie. Chociaż musiałam i nadal muszę wzmagać się z różnymi problemami, chociaż moim największym marzeniem jest żeby wystąpić na scenie przed wielką widownią- nie wim czy to sie spełni bo mam żadko spotykaną chorobę - rozczep podniebienia który mi przeszkadza do dążenia do tego właśnie celu bardzo bym chciała śpiewać tak jak inni ale nie mogę często przez tą chorobę trzesie mi się głos i mam mniej powietrza np. nie mogę długo wyciągnąć jakiegoś tekstu no bo dużo powietrza wypuszczam nosem i buzią, a operacja w moim wieku jest za bardzo rezykowna- ale cieszę się że przynajmniej jest jak jest chciaż nieraz nie jest to wcale łatwe... Pozdrawiam