Opeth – szwedzka grupa, grająca progresywny metal połączony z rockiem progresywnym i death metalem, założona w 1990 w Sztokholmie przez Davida Isberga. Wkrótce do zespołu dołączył Mikael Åkerfeldt, który do dziś jest liderem zespołu, piszący muzykę i teksty, będący wokalistą oraz gitarzystą zespołu.

Nazwa zespołu, wymyślona przez Isberga, pochodzi z książki Wilbura Smitha – Ptak Słońca, w której Opet to zaginione, starożytne miasto Fenicjan w Botswanie na południu Afryki, zwane Księżycowym Miastem.

Po licznych zmianach personalnych i odejściu Isberga w 1992 roku uformował się trzon Opeth w postaci duetu Mikael Åkerfeldt/Peter Lindgren. Wkrótce do zespołu dołączyli perkusista Anders Nordin i basista Johan DeFarfalla. W tym składzie Opeth nagrał dwa pierwsze albumy.

W 1997 roku zespół uległ rozłamowi po wyrzuceniu DeFarfalli przez Åkerfeldta i Lindgrena, bez porozumienia z Nordinem, co spowodowało odejście tego ostatniego. Wkrótce jednak został on zastąpiony przez Martina Lopeza (ex-Amon Amarth). Nowym basistą grupy został Martin Mendez, lecz trzeci album został nagrany w trzyosobowym składzie (z Åkerfeldtem na basie).

Kariera Opeth nabrała tempa wraz z wydaniem w 1999 roku albumu "Still Life", a później w 2001 "Blackwater Park", nagranego przy udziale Stevena Wilsona (Porcupine Tree, No-Man), który to jest do dziś uznawany za największe osiągnięcie artystyczne i komercyjne zespołu.

W 2002 i 2003 roku zostały wydane albumy "Deliverance" i "Damnation", mające być pierwotnie dwupłytowym wydawnictwem z "ciemną" i "jasną" stroną. Oba zostały nagrane znów przy pomocy Wilsona.
Kolejne albumy grupy przyniósł poszerzenie składu o klawiszowca, Pera Wiberga, a także zwrócenie się zespołu ku bardziej łagodnym i progresywnym brzmieniom, przy jednoczesnym zachowaniu charakterystycznego stylu. Przed nagraniem "Watershed", w 2007 roku zespół opuścił Lindgren, zastąpiony przez Fredrika Akessona (Krux, ex-Arch Enemy).

W 2011 roku, po nagraniu materiału na nowy album (zapowiadanego na jesień) z Opeth odszedł Per Wiberg.

Muzyka Opeth to specyficzny death metal, połączony z rockiem progresywnym. Ten ostatni staje się szczególnie widoczny od płyty Blackwater Park, gdy Opeth nawiązał współpracę ze Stevenem Wilsonem, liderem rockowej grupy Porcupine Tree. Kompozycje grupy, trwające często ponad 10 minut, składają się z granych naprzemiennie spokojnych, rockowych zwrotek, z czystym śpiewem Åkerfeldta, gitarą akustyczną i jazzową perkusją oraz ostrych – z growlem, szybką gitarą prowadzącą i wyrazistą stopą. W dorobku grupy znajdują się także utwory w całości utrzymane w gatunku rocka progresywnego (np. "Harvest", "A Fair Judgement" czy cały album Damnation). Zespół aktualnie wydaje swoje płyty w wytwórni Roadrunner Records.

W Polsce grał już sześć razy: w 1996 wraz z Cradle of Filth, w 2000 (koncerty w Katowicach, Wrocławiu i Warszawie), w 2003 (Katowice – znów Metalmania) i w 2005 (Spodek, Katowice, Metal Hammer Festiwal jako druga po Kornie gwiazda wraz z Lacuna Coil, Delight, Hunter i zespołem Mech). W roku 2006 zespół miał wystąpić w Szczytnie na festiwalu Hunterfest z takimi grupami jak Napalm Death, Fear Factory czy Children of Bodom, jednak występ odwołano z winy promotora, jak twierdzi grupa. 21 marca 2009 roku zespół zagrał w klubie Stodoła w Warszawie. Koncert trwał 2 godziny. W dniu 30 września 2009 r. zespół ponownie wystąpił w Polsce w ramach festiwalu "Progressive Nation '09" w Bydgoszczy w Hali "Łuczniczka". Podczas festiwalu Opeth wystąpił obok Dream Theater, a towarzyszyły im formacje Bigelf i Unexpect. W 2010 roku Opeth zagrał na Metalhammer Fest w katowickim Spodku.

Historia

Początki zespołu (1990-1993)

Zespół Opeth założył w 1990 roku w Sztokholmie David Isberg. W tym czasie przez zespół przewijało się bardzo wiele osób w zbyt krótkim czasie i trudno je wszystkie wymienić. Przyjaciel Isberga, Mikael Åkerfeldt, dołączył do Opeth ponieważ jego zespół Eruption zaczął się rozpadać. Wkrótce do Åkerfeldta grającego na gitarze i Isberga udzielającego się wokalnie dołączyli: poprzedni perkusista Eruption – Anders Nordin, basista Nick Döring oraz drugi gitarzysta Andreas Dimeo. Skład ten zagrał jeden koncert, po którym z zespołu odeszli Dimeo i Döring. Na ich miejsce przyszli wkrótce Kim Petterson i Johan DeFarfalla. Po drugim koncercie DeFarfalla odszedł, natomiast Petterson został do kolejnego koncertu. Na owym koncercie na basie grał Peter Lindgren, który po odejściu Kima wrócił do gitary – swojego oryginalnego instrumentu.

Isberg odszedł z zespołu z powodu "różnic twórczych", a ponieważ Mikael miał doświadczenia wokalne z zespołu Eruption, objął to stanowisko i natychmiast zaczął pisać nowy materiał z Peterem. Zespół ćwiczył w trzyosobowym składzie przez ponad rok, aż w końcu dołączył do nich Stefan Guteklint obejmując osierocony bas.

Pierwsze albumy (1994-2000)

Po podpisaniu kontraktu z Candlelight Records, Guteklint został wydalony. Zespół nagrał w 1994 swój debiutancki album Orchid z Johanem DeFarfallą jako studyjnym basistą. Album został wydany w 1995, a DeFarfalla został pełnoprawnym członkiem zespołu. Zespół sam zajął się produkcją, Dan Swanö zajął się realizacją dźwięku.

Drugi album, Morningrise, został nagrany na przełomie marca i kwietnia 1996 i wydany później tego samego roku. Opeth ruszył w swoją pierwszą trasę koncertową po Europie u boku Cradle of Filth. W trakcie tej trasy odwiedzili również Polskę. Po jej zakończeniu z zespołu wyrzucony został DeFarfalla, a Anders Nordin opuścił zespół i przeprowadził się do Brazylii.

Trzeci album, My Arms, Your Hearse, został nagrany po przyjęciu perkusisty Martina Lopeza, który opuścił zespół Amon Amarth, by przyłączyć się do Opeth. Przyjaciel Lopeza, Martin Mendez, został przyjęty na bas, ale z powodu braku czasu nie był w stanie opanować nowego materiału i w studiu na basie grał Åkerfeldt. Po nagraniu My Arms Your Hearse wygasł kontrakt z Candlelight.

W 1999 roku zespół nagrał kolejny album, Still Life wydany przez Peaceville. Album ten jest uważany za punkt zwrotny w brzmieniu zespołu – zawiera dużo niespotykanych wcześniej elementów, głównie za sprawą doskonałej perkusji Lopeza i zastosowania nieużywanego od lat 1970. efektu e-bow. Jest drugim po My Arms Your Hearse albumem konceptowym z równie tajemniczą atmosferą.

Współpraca ze Stevem Wilsonem i sukces komercyjny (2001-2004)

Piąty album, Blackwater Park, przyniósł zespołowi komercyjny sukces. Z pewnością, jednym z powodów było nakłonienie do współpracy Stevena Wilsona z zespołu Porcupine Tree, który zajął się produkcją, wprowadził wiele nowych elementów do brzmienia zespołu, a także zagrał kilka partii gitarowych i klawiszowych. Ciekawostką jest fakt, że zespół nie odbył ani jednej próby przed nagraniem tego albumu i większość materiału, łącznie ze słowami, była pisana na bieżąco w studiu. Wydawcą została wytwórnia Music For Nations.

Współpraca z Wilsonem zaowocowała jeszcze dwoma albumami – wydanym w drugiej połowie 2002 Deliverance, oraz wydanym niecałe pół roku później Damnation. Początkowo oba albumy miały być wydano jako jeden podwójny album – materiał do nich powstał w tym samym czasie, podobnie nagrania studyjne. Deliverance jest uważany za jeden z najcięższych albumów zespołu i jednocześnie jeden z najłagodniejszych ze względu na ogromne kontrasty wewnątrz utworów. Damnation natomiast jest całkowicie progrockowym albumem – ewenementem w historii zespołu – i prawdopodobnie nie będzie miał swojego następcy. Bezpośrednio nawiązuje on do brzmienia charakterystycznego dla progresywnych zespołów lat 70.

W 2004 roku wydane zostało DVD Lamentations z nagraniem koncertu z 2003, który odbył się w londyńskim Shepherd's Bush Empire. Koncert podzielony był na dwie części – ciężką, zawierającą materiał z Blackwater Park i Deliverance, oraz łagodną zawierającą cały album Damnation oraz utwór "Harvest" z Blackwater Park. Koncert ten był częścią trasy promującej bliźniacze albumy. Podczas tych występów Per Wiberg z zespołu Spiritual Beggars po raz pierwszy współpracował z Opeth grając partie klawiszy. Wtedy też Opeth po raz kolejny odwiedził Polskę grając na Metalmanii. Na krążku DVD znalazł się również film dokumentalny zawierający relację ze studia i wywiady z artystami.

Ghost Reveries i dalej (2005-obecnie)

W 2005 Opeth wydał album Ghost Reveries w Roadrunner Records - przez część fanów i krytyków uznawany za najlepsze dotychczas dzieło zespołu. Mikael Åkerfeldt zaprezentował nowy styl czystego śpiewu oraz znacznie pogłębiony growl. Klawisze stanowią niemal wyłącznie tło i doskonale wpisują się w charakter albumu. Per Wiberg został stałym członkiem zespołu.

W kolejnych latach skład grupy zaczął ulegać zmianie - w 2006 roku zespół opuścił Martin Lopez, a jego miejsce zajął Martin "Axe" Axenrot. W roku 2007, po 16 latach udzielaniu się w Opeth, z członkostwa w zespole zrezygnował także Peter Lindgren. Zastąpił go, dotychczas znany z zespołów Talisman, Arch Enemy i Krux, Fredrik Åkesson, uznawany za jednego z najlepszych szwedzkich gitarzystów. W tym składzie Opeth przystąpił do nagrywania dziewiątego studyjnego albumu. Jego zapowiedź pojawiła się oficjalnie w lutym 2008. Płyta zatytułowana Watershed zawiera 7 utworów o łącznej długości ok. 55 minut (oprócz tego w czasie sesji nagraniowej grupa stworzyła także dodatkowy utwór oraz 3 covery, które zostały zamieszczone w edycji specjalnej). 25 kwietnia 2008 album wyciekł do sieci, oficjalnie pojawił się w sprzedaży 2 czerwca. 18 kwietnia został wydany singel Porcelain Heart do którego nakręcony został także teledysk, zaś niedługo później wytwórnia Roadrunner Records udostępniła utwór The Lotus Eater do pobrania za darmo z ich strony (w dwóch wersjach: zwykłej i skróconej).

2010-obecnie

W 2010 roku Opeth odbył trasę z okazji XX lecia zespołu, której ukoronowaniem był album koncertowy "Live in Royal Albert Hall" wydany w wersji audio i video. Okładka albumu nawiązywała do słynnego "Concerto for a Group and Orchestra" Deep Purple, a koncert podzielony był na dwie części: podczas pierwszej został odegrany w całości album "Blackwater Park", a w drugiej znalazło się osiem utworów reprezentujących pozostałe wydawnictwa grupy. W trakcie tej trasy decyzję o opuszczeniu Opeth podjął klawiszowiec Per Wiberg, jednak pozostał on w nim aż do początku 2011 roku i wziął udział w nagraniach na kolejny album grupy zatytułowany "Heritage". Dziesiąta płyta zawierała dziesięć utworów, które stanowiły odejście od dotychczasowego stylu grupy. Na albumie zabrakło growli, a brzmienie stało się bardziej progresywne, odchodząc od metalowych korzeni. Materiał spotkał się z mieszanymi opiniami dotychczasowych fanów Opeth, będąc jednocześnie jednym z najodważniejszych i najambitniejszych nagrań kapeli.

Obecni członkowie:

* Mikael Åkerfeldt (Bloodbath, ex-Katatonia) – gitara, wokal (od 1990)
* Martin Mendez – gitara basowa (od 1997)
* Martin "Axe" Axenrot (Bloodbath, Witchery, ex-Nifelheim) – perkusja (od 2006)
* Fredrik Åkesson (Krux, ex-Arch Enemy) – gitara (od 2007)
* Joakim Svalberg -- klawisze (od 2011)

Byli członkowie:

* David Isberg – wokal (1990–1992)
* Andreas Dimeo – gitara (1991)
* Kim Pettersson – gitara (1991)
* Johan DeFarfalla – gitara basowa (1991,1994–1996)
* Stefan Guteklint – gitara basowa (1992–1993)
* Mattias Ander – gitara basowa (1992)
* Nick Döring – gitara basowa (1990–1991)
* Anders Nordin – perkusja (1990–1997)
* Martin Lopez – perkusja (1997–2006)
* Peter Lindgren – gitara (1991–2007)
* Per Wiberg – klawisze (2005-2011)

Dyskografia:

Dema:

* 1991 – Demo '91
* 1993 – Apostle in Triumph

Albumy studyjne:

* 1995 – Orchid
* 1996 – Morningrise
* 1998 – My Arms, Your Hearse
* 1999 – Still Life
* 2001 – Blackwater Park
* 2002 – Deliverance
* 2003 – Damnation
* 2005 – Ghost Reveries
* 2008 – Watershed
* 2011 -- Heritage

Albumy koncertowe:

* 2007 – The Roundhouse Tapes

Single:

* 2001 – "The Drapery Falls"
* 2003 – "Still Day Beneath the Sun"
* 2005 – "The Grand Conjuration"
* 2008 – "Porcelain Heart"
* 2008 – "Burden"
* 2011 -- "The Devil's Orchard"

Utwory na wydawnictwach zbiorowych:

* 1998 - "Remember Tomorrow" na A Call to Irons: A Tribute to Iron Maiden, Vol. 1
* 2010 - "The Throat of Winter" na God of War III - Blood & Metal

Wideografia:

* 2004 -- Lamentations (Live at Shepherd's Bush Empire 2003) (DVD)
* 2008 -- The Roundhouse Tapes (DVD)
* 2010 -- In Live Concert at the Royal Albert Hall (2010, DVD)