Michael Gordon Oldfield (Mike Oldfield) (ur. 15 maja 1953) - brytyjski progresywny muzyk rockowy, multiinstrumentalista znany ze swych solowych, instrumentalnych albumów nagrywanych metodą dogrywania ścieżek.

Mike Oldfield rozpoczął swoją karierę będąc jeszcze nastolatkiem, grając na gitarze w folkowej grupie The Sallyangie ("Children of the Sun"). Później jednak poświęcił się karierze kompozytorskiej i muzyka solowego.

Przełomowym albumem nie tylko w karierze muzyka lecz także całego rocka był album Tubular Bells. Przy nagrywaniu albumu Oldfield zagrał na ponad dwudziestu instrumentach. Muzyka ta została także użyta w popularnym filmie Egzorcysta czyniąc przewodni motyw albumu jedną z najłatwiej rozpoznawalnych melodii z kręgu rocka progresywnego.

Olbrzymi komercyjny i artystyczny sukces albumu zachęcił Oldfielda do kontynuowania eksperymentów. W ten sposób powstały trzy następne, monumentalne, ściśle instrumentalne kompozycje wydane w następnych latach: Hergest Ridge, Ommadawn i Incantations. W muzyce zaprezentowanej w tych albumach, brzmieniowo bogatej i o gęstej fakturze muzycznej, daje się łatwo zauważyć wpływy muzyki celtyckiej.

Począwszy od roku 1979 artysta zmienia styl zmierzając w stronę muzyki popularnej, komponując krótsze utwory z wykorzystaniem śpiewu np. znany przebój Five Miles Out lub Moonlight Shadow. Często wraca jednak do swych progresywnych korzeni, nagrywając także dłuższe utwory, jak to miało miejsce w przypadku albumu Amarok, który jest najbardziej eklektyczny w karierze artysty.

Począwszy od roku 1979 Oldfield zaczął także koncertować z własnym zespołem, sam grając na gitarze, basie, czasem też instrumentach klawiszowych i perkusyjnych. Odtworzył także na scenie słynne Tubular Bells, które także doczekało się wersji symfonicznej w aranżacji Davida Bedforda. Zagrał też gościnnie u kilku przyjaciół jak Kevin Ayers, David Bedford, Robert Wyatt, Pekka Pohjola, Tom Newman, Edgar Broughton czy Pierre Moerlen. Wspomógł też siostrę Sally Oldfield na albumie Natasha.

Mike Oldfield nagrywa do dziś. Największymi jego dokonaniami ostatnich lat są albumy The Songs of Distant Earth - epickie dzieło (oparte na motywach powieści Arthura Clarke'a pod takim samym tytułem), w swej sferze muzycznej bliskie New Age oraz Guitars - zawierające 10 etiud na gitarę, eksplorujących mnogość stylów i technik gitarowych, ukazujących także kunszt wykonawczy artysty.

Z kolei Tres Lunas zawiera kompozycje z gatunku chill out. Oprócz muzyki w albumie można znaleźć demo gry. W grze, zwiedzając stworzoną przez Mike'a krainę, słuchamy muzyki dostrojonej do odwiedzanych miejsc. Sama grafika jest dość prosta, z drugiej strony można wysłuchać utworów niedostępnych na krążku z muzyką.

W trzydziestą rocznicę wydania Dzwonów Rurowych ukazał się album ponownie nagrany z wykorzystaniem najnowszych technologii. Nieżyjącego Viviana Stanshala zastąpił John Cleese jako Mistrz Ceremonii.

Po latach nagrywania dla Virgin Records, a potem Warner Music, Mike Oldfield ogłosił w maju 2005 roku podpisanie nowego kontraktu na trzy albumy z firmą Mercury. Pierwszy, dwupłytowy, o tytule "Light and Shade" ukazał się 26 września 2005.

Premiera drugiego albumu, o których mowa w kontrakcie, została ustalona na 5 listopada 2007 roku. Mike zapowiedział powrót do dużych, multiinstrumentalnych kompozycji.