Leszek Możdżer jest jednym z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych. To pianista światowej klasy, odważny eksplorator i oryginalny twórca, wyróżniający się własnym językiem muzycznym. Urodził się 23 marca 1971 roku w Gdańsku. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w piątym roku życia i przeszedłszy wszystkie szczeble edukacji uzyskał dyplom gdańskiej Akademii Muzycznej w 1996 roku. Jazzem zainteresował się w klasie maturalnej. Ostrogi zdobył w zespole klarnecisty Emila Kowalskiego, a pierwszą próbę z zespołem Miłość odbył na swoje 20 urodziny. We wczesnych latach działalności muzycznej był również członkiem kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego. W roku 1992 otrzymał wyróżnienie indywidualne na Jazz Juniors i była to pierwsza kropla obfitego deszczu nagród, jakie miały spaść na niego przez następne lata. Od tamtego czasu zwyciężał we wszystkich kolejnych ankietach czytelników "Jazz Forum" w kategorii ‘fortepian’ i dwa razy z rzędu został uznany Muzykiem Roku (1995-96). Kompletna lista nagród i wyróżnień przyznanych Leszkowi Możdżerowi znajduje się w dalszej części biogramu.

Leszek Możdżer nagrywał płyty z najwybitniejszymi polskimi muzykami jazzowymi: Tomaszem Stańką (Pożegnanie z Marią), Januszem Muniakiem (One And Four), Michałem Urbaniakiem (Live In Holy City), Piotrem Wojtasikiem (Lonely City i Quest z Billym Harperem oraz Hope z Dave'em Liebmanem), Adamem Pierończykiem (Live In Sofia i 19-9-1999), Henrykiem Miśkiewiczem (Ja nie chcę spać), Anną Marią Jopek (m.in. Bosa, Barefoot, Upojenie, Farat). Nagrywał ze Zbigniewem Preisnerem (m.in. przy Requiem dla mojego przyjaciela oraz 10 łatwych utworach na fortepian). Od lat współpracuje również z mieszkającym w Los Angeles Janem Kaczmarkiem (nagrania dla wytwórni 20th Century Fox oraz Mira Max) – wliczając w to nagranie nagrodzonej Oscarem muzyki do Finding Neverland. Napisał muzykę do filmu dokumentalnego PUB 700 w reżyserii Sylwestra Latkowskiego, którego sam jest bohaterem, a także do filmu Nienasycenie wg Witkacego w reżyserii Wiktora Grodeckiego.

Do chwili obecnej Leszek Możdżer nagrał ponad 100 albumów, w tym wiele pod swoim własnym nazwiskiem:
•Chopin – impresje, 1994
•Talk to Jesus, 1996 (uznany za album roku 1996 przez ankietę Jazz Forum)
•Facing the Wind, 1996, w duecie z amerykańskim kontrabasistą Davidem Friesenem
•Live in Sofia, 1997, z Adamem Pierończykiem (uznany za album roku 1998 przez czytelników Jazz Forum)
•Chopin Demain – Impressions, 1999
•Live in Ukraine, 2003
•Makowicz vs Możdżer , The Carnegie Hall NYC, EMI 2004
•PIANO, Arms Records 2004
•The Time – Możdżer, Danielsson, Fresco; Outside Music 2005 (status Podwójnej Platynowej Płyty w dwa miesiące po wydaniu)
•Between Us And The Light – Możdżer, Danielsson, Fresco; Outside Music 2006
(status Podwójnej Platynowej Płyty w dwa tygodnie po wydaniu)
•Pasodoble – Lars Danielsson & Leszek Możdżer; ACT 2007
•LIVE CD&DVD – Możdżer, Danielsson, Fresco; Outside Music 2007
•FIREBIRD VII – Phil Manzanera, Leszek Możdżer, Charles Hayward, Yaron Stavi; Expression Records 2008
•Missa gratiatoria – Leszek Możdżer z Akademickim Chórem Uniwersytetu Gdańskiego, 2008
•Tarantella – Lars Danielsson, Leszek Możdżer, Mathias Eick, John Parricelli, Eric Harland; ACT 2009
•Kaczmarek by Możdżer, Universal 2010
•Leszek Możdżer Komeda, Act Music 2011
•The Last Set, Live at the A-Trane, Leszek Możdżer i Walter Norris, Act Music 2012

Na uwagę zasługują także teatralne realizacje Leszka Możdżera:
•Hair - love, rock musical – Teatr Muzyczny w Gdyni
•Tango with Lady M. – Polski Teatr Tańca w Poznaniu
•A Midsummer Night's Dream – Teatr Muzyczny w Gdyni, Październik 2001
•Psychosis Sarah Kane w reżyserii Grzegorza Jarzyny, sztuka wystawiana w Dusseldorfie
•Rewizor Mikołaja Gogola w reżyserii Andrzeja Domalika, Teatr Dramatyczny w Warszawie 2002
•Mandarynki i Pomarańcze Juliana Tuwima w reżyserii Wojciecha Kościelniaka, Teatr Muzyczny Capitol, Wrocław 2003
•Śluby Panieńskie Aleksandra Fredro w reżyserii Jana Englerta, Teatr Narodowy w Warszawie, 2007
•Operetka Witolda Gombrowicza w reżyserii Michała Zadary, Teatr Muzyczny Capitol, Wrocław 2007


Wraz z wybitnym wiolonczelistą Andrzejem Bauerem oraz Michałem Skrokiem, czyli m.bunio.s, hit makerem, Leszek Możdżer wciąż „przenoszą sztukę układania dźwięków w przestrzeń, w której Witold Lutosławski sam nigdy nie przebywał”. Projekt LUTOSPHERE, kilkukrotnie już prezentowany publiczności, wciąż czeka na wydanie.

21 sierpnia 2010 Leszek Możdżer wystąpił na trzech scenach w projekcie Możdżer +. Wraz z nim pojawili się: Naná Vasconcelos, Lars Danielsson, Zohar Fresco, John Scofield oraz Steve Swallow i Bill Stewart; Marcus Miller oraz Alex Han, Louis Cato; Eddie Daniels oraz Charles Fox, jak również polscy artyści: Motion Trio, Gaba Kulka oraz Orkiestra Kameralna AUKSO prowadzona przez Marka Mosia.

Leszek Możdżer występował w niemal wszystkich krajach europejskich a także w USA, Kanadzie, Brazylii, Urugwaju i Argentynie, Chile (dla 15 000 widzów!), w Chinach, Japonii, Malezji oraz Singapurze.

Nagrody i wyróżnienia przyznane Leszkowi Możdżerowi:
•Nagroda imienia Krzysztofa Komedy, przyznana w 1992 przez Polską Fundację Kultury
•I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach w
1994
•Nagroda imienia Mateusza Święcickiego przyznana przez Trzeci Program Polskiego Radia
•Grand Prix "Melomani" – Artysta Roku 1997, nagroda przyznana przez Towarzystwo
Przyjaciół Muzyki z Łodzi
•Fryderyk 1998 – Jazzowy Muzyk Roku 1998
•Nagroda Burmistrza Miasta Gdańsk za całokształt twórczości – 2004
•Paszport Polityki w 2004 roku przyznany przez magazyn "Polityka"
•Wielka Nagroda Fundacji Kultury – luty 2006
•„Złota Batuta za Zasługi dla Kultury Polskiej” – nagroda dla Leszka Możdżera podczas
uroczystej inauguracji roku akademickiego 2006/2007 na Akademii Ekonomicznej w
Krakowie
•Nagroda Ministerstwa Spraw Zagranicznych za promowanie polskiej kultury za granicą
– 2007
•Nagroda czytelników "Jazz Forum" w kategorii Pianista Roku nieprzerwanie od 1994 do 2008
•Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska – Neptuny 2009
•Sztorm Roku – plebiscyt Gazety Wyborczej Trójmiasto – za Możdżer + w kategorii najlepsze wydarzenie 2010
• Splendor Gedanensis – nagroda Miasta Gdańsk w kategorii Muzyka – 2011
• MocArty 2010 RMF Classic – nagroda w kategorii Człowiek Roku 2010 – 2011

Jego koncert na dwa fortepiany z Adamem Makowiczem w Carnegie Hall ukazał się na płycie i obok wydanego w czerwcu 2004 albumu solowego PIANO uzyskał status podwójnie platynowej płyty. Rok 2004 to jeszcze album PUB700 i krążek z zapisem DVD koncertu pianisty PIANO LIVE.

W roku 2005 Leszek Możdżer nagrał autorski album ‘The Time’ w trio ze szwedzkim kontrabasistą i wiolonczelistą Larsem Danielssonem i wirtuozem instrumentów perkusyjnych – Zoharem Fresco z Izraela. Płyta, której premiera odbyła się 26 września, została wsparta trasą, w ramach której muzycy odwiedzili takie miasta jak Kraków, Warszawa, Katowice, Łódź, Bielsko – Biała, Wrocław, Szczecin. Już na początku października, a więc jeszcze podczas trwania trasy, album The Time osiągnął status Złotej, następnie Platynowej, by w końcu na początku grudnia osiągnąć status Podwójnej Platynowej Płyty.

W lutym 2006 kapituła Fundacji Kultury odznaczyła Leszka Możdżera wraz z Jerzym Jarockim Wielką Nagrodą Fundacji Kultury. W październiku podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego 2006/2007 na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Leszek Możdżer został uhonorowany nagrodą „Złota Batuta za Zasługi dla Kultury Polskiej”.

W listopadzie 2006 ukazała się najnowsza płyta Leszka Możdżera w trio z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco ‘Between us and the light’. Należy dodać, iż druga płyta trio w dwa tygodnie od premiery uzyskała status Podwójnej Platyny.

W kwietniu 2007 roku ukazał się nakładem Outside Music album Przemka Dyakowskiego MELISA, którego pomysłodawcą i producentem był Leszek Możdżer. W tym samym miesiącu miała miejsce światowa premiera albumu PASODOBLE, który został nagrany w duecie ze szwedzkim kontrabasistą Larsem Danielssonem dla niemieckiej wytwórni ACT.

Listopad 2007 to premiera kolekcjonerskiego wydania płyty LIVE z zapisem dwóch wspaniałych koncertów trio Leszka Możdżera zrealizowanych podczas trasy koncertowej promującej płytę Between Us And The Light (2006) oraz The Time (2005).

Rok 2008 poza wieloma sukcesami podczas koncertów zarówno w Polsce jak i za granicą (Chiny, Korea Południowa, Włochy, Niemcy, Irlandia, Czechy i Słowacja) przyniósł kolejne nowe projekty. Wraz w Philem Manzanerą oraz innymi muzykami, Leszek Możdżer nagrał płytę FIREBIRD VII. W roku 2008 Leszek Możdżer skomponował specjalnie dla Akademickiego Chóru Uniwersytetu Gdańskiego z okazji jego 35 lecia mszę: MISSA GRATIATORIA.

Wraz z Andrzejem Bauerem – wybitnym wiolonczelistą oraz Michałem Skrokiem, czyli m.bunio.s, hit makerem, Leszek Możdżer wciąż „przenoszą sztukę układania dźwięków w przestrzeń, w której Witold Lutosławski sam nigdy nie przebywał”. Projekt LUTOSPHERE, kilkukrotnie już w tym roku prezentowany publiczności, wciąż czeka na wydanie.

W roku 2009 wystąpił na organizowanym przez Jerzego Owsiaka Przystanku Woodstock w większości pozytywnie zaskakując publiczność między innymi swoją wersją legendarnej piosenki zespołu Nirvana "Smells like teen spirit".



„Uknułem sobie pewien plan, żeby być muzykiem totalnym i rozwijać się we wszystkich kierunkach” – to słowa Leszka Możdżera jednego z największych objawień polskiego jazzu, wybitnego improwizatora, muzyka wszechstronnego, obdarzonego wyjątkową wyobraźnią muzyczną; artysty, który pozyskał dla muzyki ambitnych słuchaczy.”
Robert Majewski, Gazeta Wyborcza

„Leszek Możdżer i Tomasz Stańko dokonali cudu nad Wisłą. Sprawili, że Polacy słuchają jazzu.” Dagny Kurdwanowska, POLSKA

„Kto choć trochę zna twórczość tego artysty, już od pierwszych dźwięków nie miał problemów z identyfikacją muzyki. Usłyszeliśmy typowy możdżerowski styl – potoczyste, melodyjne frazy, wysublimowana harmonia i kolorystyka. Muzyka Leszka Możdżera jest bardzo charakterystyczna, aczkolwiek – pozbawiona stylistycznych ograniczeń – wymyka się prostym klasyfikacjom.”
Katarzyna Chmura, Gazeta Wyborcza

„Na początku zaskoczył melomanów młodzieńczymi interpretacjami Chopina, ale i dziś jego muzyka przesycona jest aurą tego kompozytora. Możdżer wchodzi z nim w dialog, rozwijając własną stylistykę. Jest największym od lat objawieniem polskiej pianistyki, solistą łączącym klasykę z jazzem.”
Jacek Cieślak, Rzeczpospolita