Joanna Rawik, właściwie Joanna Gronkowska (ur. 31 stycznia 1934 w Czerniowcach), polska piosenkarka, aktorka i dziennikarka.

Dzieciństwo spędziła w Sybinie w Rumunii (matka była Rumunką). Jako siedmioletnie dziecko uczyła się w Bukareszcie gry na skrzypcach. Do Polski przybyła w 1947 roku. Do 13. roku życia nie znała języka polskiego, choć mówiła już po rumuńsku, niemiecku i francusku. Podjęła pracę jako maszynistka we wrocławskim Ossolineum. Marzyła o dziennikarstwie. Jako piosenkarka debiutowała w połowie lat 50. XX wieku we wrocławskim kabarecie Kaczka. Ukończyła Studium Teatralne w Kielcach, następnie występowała w Teatrze Ziemi Łódzkiej i Teatrze Objazdowym w Lublinie (1956-1958), śpiewała z zespołem jazzu tradycyjnego Siedem Czarcich Łap (I miejsce na konkursie muzycznym w Lublinie), współpracowała z krakowskim klubem Pod Jaszczurami i kabaretem Kundel.

Pseudonim Joanna Rawik przyjęła pod wpływem lektury Ericha Marii Remarque'a. Zdobyła znaczną popularność pod koniec lat 60. XX wieku, śpiewając niskim, charakterystycznym głosem. Współpracowała z wieloma zespołami (m.in. z grupą wokalno-instrumentalną Dzikusy), koncertowała w kraju i za granicą (m.in.: Czechosłowacja, Finlandia, Francja, Węgry, Jugosławia), nagrywała płyty i audycje radiowe, występowała w programie Podwieczorek przy mikrofonie, w filmach telewizyjnych Strachy i Żelazna obroża.

Wykładowca "Historii piosenki francuskiej" w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku.