Anna Weronika Bielicka (ur. 9 listopada 1915 w Konowce koło Połtawy, zm. 9 marca 2006 w Warszawie) - polska aktorka, artystka kabaretowa, znana powszechnie jako Hanka Bielicka.

Urodziła się na Ukrainie w czasie ucieczki rodziców przed ofensywą państw centralnych. Po I wojnie światowej, w wieku 2,5 lat, zamieszkała w Łomży gdzie skończyła gimnazjum żeńskie im. Marii Konopnickiej. Mieszkała w Łomży przez prawie cały okres dwudziestolecia międzywojennego, a przez całe życie była silnie związana z miastem i jego środowiskiem kulturalnym.[1]

W 1939 r. ukończyła studia na Wydziale Filologii Romańskiej Uniwersytetu Warszawskiego (zdobywając absolutorium, etap pisania pracy magisterskiej przerwał wybuch wojny) oraz Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej w Warszawie, w tym samym roku debiutowała jako aktorka. Wybuch wojny uniemożliwił jej też wyjazd do Francji na stypendium. Współpracowała z Teatrem Polskim Pohulanka w Wilnie w okresie wojennym, po 1945 roku była związana z zespołami teatrów Dramatycznego w Białymstoku, Kameralnego w Łodzi, Współczesnego w Warszawie i Państwowego Teatru Syrena w Warszawie. W 1977 roku przeszła na emeryturę, ale kontynuowała występy, zarówno teatralne i estradowe, jak i telewizyjne. Występowała także poza Polską.

Pierwszy jej kabaretowy epizod w krakowskim Kabarecie Siedem kotów w 1947 okazał się dla niej szczęśliwy: poznała Bogdana Brzezińskiego, który obiecał napisać dla niej coś specjalnego. Kilka lat później stworzył postać Dziuni Pietrusińskiej komentującej rzeczywistość sąsiedzką i ogólnospołeczną z pozycji paniusi miejsko-wiejskiej z dość poważnie zmąconym poczuciem własnych korzeni - jak scharakteryzował postać jej autor. Tę rolę Bielicka odgrywała przed publicznością i słuchaczami radiowego Podwieczorku przy mikrofonie przez 25 lat.

Zdzisław Gozdawa i Wacław Stępień - autorzy Teatru Syrena w Warszawie - nazwali jej charakterystyczny głos najpiękniejszą chrypką świata - aktorka była dzięki niemu łatwo rozpoznawalna nie tylko przez publiczność estrady, ale także przez słuchaczy radiowych. Hanka Bielicka wygłaszała monologi z ogromnym temperamentem, witalnością, sympatią dla publiczności, posługiwała się przy tym śmiechem i uśmiechem. W czasie występów używała gwary warszawskiej, nawiązując do przedwojennego stylu życia Warszawy. Preferowała żart obyczajowy, unikając polityki. Nieodłącznym rekwizytem na scenie i elementem jej stroju był kapelusz, najczęściej staromodny z ogromnym rondem, mimo zmieniających się trendów politycznych i trendów mody.

Bielicka wystąpiła też w ponad 20 filmach kinowych i telewizyjnych [2]. Nie powierzano jej jednak w nich nigdy ról pierwszoplanowych, głównie z powodu głosu, który - ceniony na estradzie - w filmie często był przeszkodą. Zagrała m.in.: w serialach Wojna domowa, Palce lizać, Badziewiakowie, wcześniej także w filmach fabularnych Zakazane piosenki, Celuloza, Cafe pod Minogą, Małżeństwo z rozsądku i w 1969 r. słynną ciotunię w Panu Wołodyjowskim. W 2006 roku na ekrany kin wszedł film pt.: Ja wam pokażę!, w którym zagrała rolę Ciotki Judyty.

1 marca 2006 wzięła udział w nagraniu programu Szymon Majewski Show, w którym żartobliwie powiedziała Dzisiejszy wieczór będzie pod nazwą: Bawcie się dzieci, nim babcia odleci. Był to jej ostatni telewizyjny występ. Read more on Last.fm. User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License; additional terms may apply.