Erasure to brytyjska grupa muzyczna, która powstała w 1985 w Londynie. Grupa została utworzona przez Vince'a Clarke'a, który wcześniej grał i był współzałożycielem Depeche Mode i Yazoo.

Skład zespołu:
Vince Clarke - klawisze (ur. 3 lipca 1960)
Andy Bell - wokalista (ur. 25 kwietnia 1964)

Biografia
Jako grający na keyboardzie, aranżer i twórca piosenek dla Depeche Mode, Vince Clarke na poważnie udowodnił swoje zdolności jako twórca hitów, zanim opuścił zespół w 1981 roku. Tworząc Yazoo z Alison Moyet również wszedł na listy przebojów, kontynuując nagrania jako The Assembly w 1983 roku, przed przerwą na rozważenie innego nowego projektu dwa lata później.

Początkowo plan Clarke'a obejmował nagranie albumu z 10 różnymi piosenkarzami, ale po przesłuchaniu młodego wokalisty Andyego Bell'a, Clarke zdał sobie sprawę z ich wzajemnego potencjału jako duet. Erasure powstało szybko z wyrazistym Bell'em będącym wspaniałym dodatkiem do nie zwracającego na siebie uwagi czarodzieja keyboardu jakim jest Clarke. Po zadomowieniu się w Mute Records, drapieżny i pełen energii debiutancki album duetu - Wonderland (1986) - pojawił się wkrótce, podczas gdy ich pierwszy singel Oh L'Amour ustanowił międzynarodową pozycję Erasure praktycznie natychmiast stając się ogromnym hitem we Francji i Australii. Pomimo popularności singla, sprzedaż albumu była niska, więc by podnieść swoje notowania duet rozpoczął tournee po klubach nocnych, prezentując swoją muzykę w jej najbardziej logicznym wystroju.

Drugi album Erasure, The Circus (1987 r.) doszedł do Top 20 w marcu 1987 roku i zawierał ich entuzjastyczny super singel nr 2, Sometimes wraz z błyskotką disco Victim Of Love, która to dopłynęła do pierwszej 10 Brytyjskich notowań muzycznych w tym samym roku.

Duet w rzeczy samej szybko zauważył wpływ, jaki kultura klubowa miała na główny nurt muzyczny lat 80. Można to wyczuć na ich własnej zremiksowanej kolekcji na żywo The Two-Ring Circus (1987 r.). Zręcznie przetworzona w przełomową muzykę House zapełniającą parkiety, stworzona przez DJ Little Louie Vega, super producenta Flood i Vince'a Clarke'a - wszyscy zaangażowani w przerobienie ich utworów - by mógł rozbudzić parkiet i potwierdzić po drodze ich referencje jako techno-pop maszyna do produkcji hitów.

Ich kolejny album The Innocents (1988) następnie rozpoczął niezłamany i niesamowicie imponujący wyścig pięciu wbijających się na listy long-playów z singlami Ship Of Fools (1988), a następnie hymniczny A Little Respect (1988), który również dotarł do pierwszej 10 brytyjskiej listy przebojów, Chains Of Love zdobyło dla nich wysoki numer brytyjski, ale co ważniejsze, zdobyło popularność w Ameryce, co stworzyło fanatyczny ruch, który Clarke i Bell utrzymują aż do dzisiaj.

Październik 1988 był świadkiem wydania Crackers International EP, co dało kolejne miejsce nr 2 na liście UK z hitem Stop !, pierwszym z wielu, które napisać miał Vince i Andy.

Następne pełnej długości wydanie Erasure było jednym z takich hitów. Wild ! (1989 r.), pojawiło się w całości z jeszcze większą liczbą singli, w formie Drama ! i You Surround Me (1989 r.), które dostało się do TOP 20, a także Numer 3 Blue Savannah", wzniosły i imponujący kawałek pisarstwa muzycznego, które duet i ich fani uważają za jeden z najlepszych. Faktycznie powiodło mu się rozpalać areny koncertowe, podobnie jak czynił to pokaz scenowy z kostiumami Bella, które stawały się coraz dziwniejsze i kompletnie niezapomniane. Po tournee po świecie z Wild ! przez większość 1990 roku, chłopaki powrócili do domu we wrześniu by zagrać przed tłumem 65,000 ludzi w Milton Keynes Bowl.

Nagrany we Francji i Niemczech przed wydaniem w 1991 roku, Chorus był kolejnym hitem, który doświadczył eksperymentowania Vince'a ze starymi syntezatorami; próbując używać jedynie podstawowych ustawień sekwencera i specyficznych dźwięków syntezatora. Kompletny album miał dość unikalne odczucie, i bez żadnych trudności wydał na świat kolejną grupę singli z list Top Ten. Świetnie dopracowana ścieżka "Chorus" (1991 r.) osiągnęła pozycję 3, podczas gdy wstrząsający parkietem Love To Hate You (1991 r.) doszedł do 4 pozycji na brytyjskiej liście przebojów.

Rok 1992 ujrzał bardzo publiczny pokaz miłości Erasure to idealnego popu szwedzkiej grupy ABBA z 4 piosenkami EP coverów Abby zatytułowanych Abba-Esque. Wyprzedzała o kilka lat retro-kicz grupówek i ujrzała Vince'a i Andy'ego oddających hołd swoim bohaterom w pysznie promocyjnym klipie video. Samo EP było kwartetem smacznie zmodernizowanych coverów z "Take A Chance On Me" dającym duetowi pierwsze miejsce w UK. Wskazaniem popularności Erasure w ich Światowym Tournee Phantasmagorical, kiedy po kolei wykonali niesamowite 12 występów w Manchester Apollo spędzając 15 nocy w Hammersmith Odeon.

Kolekcja hitów Erasure idealnie zatytułowana Pop ! The First 20 Hits wskoczyła na pierwsze miejsca list LP w 1992 roku, a I Say I Say I Say powtórzył ten trick w 1994 roku. Następnie pojawił się singel z 4 miejsca ze znaczącym odegraniem dla Always (1994 r.). Vince i Andy zwrócili się ku głębszym i bardziej eksperymentalnym sprawom z ich groźniejszym albumem art-rockowym Erasure (1995 r.), nowym kierunkiem, który nie był w guście wszystkich, mimo faktu, że album zawierał jedne z najpiękniejszych i najbardziej cenionych prac duetu. Album był świetnie wyprodukowany przez Thomasa Fehlmanna i Garetha Jones'a a zmiksowany przez legendarnego Francois Kevorkian. Singiel "Stay With Me" (1995 r.) dotarł do skromnej pozycji 15 i Erasure zanotowało niższą popularność niż zwykle z "In My Arms" z albumu Cowboy (1997 r.) i Freedom z albumu Loveboat (2000 r.). Nie żeby ta wpadka jakoś zmartwiła chłopaków. Wciąż byli gwiazdami z Top 20, których gigantyczne, spektakularne pokazy na żywo wypełniały się histeryczną publicznością, która nie mogła się nacieszyć duetem i uduchowionym dźwiękiem oraz dość dojrzałymi tematami.

W 2003 roku Erasure ukazało swoją dojrzałość w pełnej szacunku kolekcji coverów Other People's Songs. 12 omawianych piosenek zawierało, dość zadziwiająco dla niektórych, przeróbkę sielankowego folk-popu Petera Gabriela Solsbury Hill (2003 r.), który jako singel zabrał Erasure z powrotem prosto do Top 10 brytyjskiej listy przebojów, szybko demonstrując, że czas był odpowiedni dla Hits ! The Very Best Of Erasure (2003 r.) - kolekcja, które skutecznie przypomniała światu o tym, jak wiele świetnych piosenek pop stworzył duet w trakcie swojej kariery.

Odkąd po raz pierwszy Vince Clarke zwrócił się do syntezatora na pewno nie brakowało mu krótkich projektów pobocznych. Jego umiejętności produkcyjne i remiksowania można usłyszeć w nagraniach artystów tak różnorodnych jak The Happy Mondays, Betty Boo, Simple Minds, Sparks i kolegów z Essex chłopaków synth Nitzera Ebba, by wymienić tylko kilku.

Clarke był także znany ze współpracy z Martyn Ware z Human League oraz Heaven 17 i do dzisiaj wydali dwa ambientowe albumy instrumentalne dla Mute. Zarówno "Pretentious" (1999 r.) jak i "Spectrum Pursuit Vehicle" (2001) wykorzystują technologię nagrywania 3D do stworzenia muzyki specyficznie zaprojektowanej do doświadczania przez słuchawki.

Wkład Andy'ego Bell'a w historię muzyki popularnej był zarówno politycznym jak i artystycznym. Jako jeden z wyróżniającej się grupy gejów, jego podejście w-rzeczy-samej do jego seksualności pomogło mu pozbyć się wielu z bigockich i homofobicznych spojrzeń, które były rozpowszechnione w brukowcach, kiedy po raz pierwszy wszedł na scenę. Jego niesamowity głos i osobowość większa niż życie emanują ciepłem, humorem i co najważniejsze zabawą, cechami, które zawsze zaskarbiały mu więcej fanów niż krytyków.

Początek roku 2005 ujrzał wydanie kolejnego Long-Play'a Nightbird, po którym pojawił się akustyczny album Union Street w 2006 roku.

Z ponad 14 milionami sprzedanych albumów jak do tej pory, Erasure zawsze byli dumnie, prowokująco, bezwstydnie pop - nawet nazwali kolekcję swoich najlepszych hitów Pop! w 1992 roku. Ale za tymi wszystkimi imponującymi liczbami i kiczowatymi kostiumami scenicznymi, czasem przeoczono jak spójnie wspaniałymi twórcami piosenek byli Vince i Andy w swojej karierze.