Elżbieta Jodłowska (ur. 21 czerwca 1947 we Wrocławiu) - polska piosenkarka, artystka kabaretowa, także aktorka i autorka tekstów. Absolwentka Studium Nauczycielskiego (kierunek wychowanie muzyczne i nauczanie początkowe).
Zadebiutowała jako uczennica warszawskiej szkoły średniej w roku 1964 w szkolnym kabarecie Bufor. Udzielała się też w kółku teatralnym (na Żoliborzu), gdzie m.in. uczęszczali Stanisława Celińska i Andrzej Seweryn. Wkrótce Jodłowska nawiązała współpracę ze studenckimi kabaretami Warszawy - Medykiem, Hybrydami i Stodołą.

W 1965 roku na przeglądzie kabaretów studenckich organizowanym w Gdańsku zdobyła Czerwoną Różę, a na warszawskim Kiermaszu Piosenki Studenckiej w 1966 zajęła III miejsce.

Z kabaretem Stodoła związana była na stałe w latach 1967-74, głównie jako wokalistka. Przy tej okazji nawiązała współpracę z kompozytorami i autorami tekstów, którzy dostarczali jej repertuaru zarówno na występy estradowe, jak i na materiał płytowy. Liczne nagrody i wyróżnienia przyniosły jej występy na Festiwalu Artystyczny Młodzieży Akademickiej (FAMA) w Świnoujściu. Potem trafiła do Kabareciku Olgi Lipińskiej. Zaczęła się też pojawiać na ekranie (w 1969 wystąpiła w produkcji Piąta rano w reżyserii Haliny Bielińskiej).

W roku 1974 wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie odniosła sukces i zdobyła nagrodę dziennikarzy. Następnie współpracowała jako wokalistka z zespołami muzycznymi (Sami Swoi) i kabaretami (poznańskim Na Pięterku, Dreszczowiskiem Macieja Zembatego, krakowską Piwnicą pod Baranami) oraz z Klubem Piosenki Związku Polskich Autorów i Kompozytorów. Ukończyła też warszawską szkołę muzyczną.

W 2. połowie lat 70. XX wieku skoncentrowała się na własnych programach, z którymi występowała na estradzie i w telewizji. W 1987 roku na Ogólnopolskich Spotkaniach Estradowych zdobyła I nagrodę za udział w programie Stara prawda w Nowym Świecie Kabaretu Kapota. Współracowała też z Bohdanem Smoleniem, Krzysztofem Jaślarem oraz kabaretem Długi.

W 1989 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Los Angeles. Wystąpiła w spektaklu Kram z piosenkami Leona Schillera wyreżyserowanym przez Barbarę Krafftównę, a zrealizowanym przez Polsko-Amerykański Zespół Teatralny im. Heleny Modrzejewskiej. Prowadziła też autorskie radio polonijne (Radio Ela). W kraju ojczystym pojawiła się w 1991 na obchodach 35-lecia Stodoły.

Na stałe powróciła z emigracji w 1996 i kontynuuje działalność estradową, m.in. w Babskim Kabarecie. W projekcie tym uczestniczą także Krystyna Sienkiewicz i Bożena Dykiel. Jodłowska współpracuje także z takimi artystkami, jak np. Iga Cembrzyńska, Halina Chojnacka, Elżbieta Jarosik, Janina Jaroszyńska, Laura Łącz, Grażyna Zielińska, Ewa Złotowska. Występuje też w warszawskim Teatrze Rampa.

Wybrane piosenki

* Dziewczyna do wzięcia (muz. Henryk Alber, sł. Magda Czapińska
* Fizyczne hobby (muz. Krzysztof Knittel, sł. Maciej Szwed)
* Giczoły (aut. nieznany)
* Kwiat paproci (muz. i sł. W. Kuk)
* Letnia przygoda (muz. J. Boczkowski, sł. J. Odrowąż)
* Niedopieszczona (muz. H. Alber, sł. M. Czapińska)
* Pamiętajcie o ogrodach (muz. Jan Pietrzak, sł. Jonasz Kofta)
* Pozwól ludziom rosnąć (muz. Ryszard Poznakowski, sł. Marcin Wolski)
* Romans zasłyszany w barze mlecznym (muz. Antoni Kopff, sł. Jerzy Dąbrowski)
* Szeptak (muz. Marek Wieroński, sł. Zenon Laskowik)
* Urzędnicy Pana B. (muz. Włodzimierz Korcz, sł. M. Czapińska)
* W prosektorium najprzyjemniej jest nad ranem (muz. Janusz Bogacki, sł. M. Zembaty)
* Wytrzeszcz (muz. J. Bogacki, sł. M. Zembaty)



"Klimakterium... i już! "

Występują: Iga Cembrzyńska, Elżbieta Jodłowska Krystyna Sienkiewicz, Ewa Szykulska

Bohaterkami musicalu są cztery kobiety w wieku „menopauzalnym”. Wszystkie mają problemy, z którymi muszą się uporać. Zwłaszcza, że klimakterium jest wpisane w życie kobiety – mają je bohaterki występujące na scenie, ale także kobiety siedzące na widowni – miały, mają albo będą je miały. Jest to czas dla kobiety trudny, co wcale nie znaczy, ze beznadziejny. Ważna jest świadomość wspólnoty pewnych doświadczeń – kobiety siedzące na widowni dowiadują się, że ich dolegliwości nie są czymś wyjątkowym. Mimo iż menopauza dotyczy wszystkich kobiet, jest to temat wstydliwy, a co za tym idzie – starannie pomijany.

Twórcy spektaklu chcą zilustrować, w sposób zrozumiały, przystępny i humorystyczny, jak rożnymi sposobami można sobie z tym radzić. Jedne bohaterki chcą się poddać zastępczej terapii hormonalnej, inne boją się jej i wybierają ziołolecznictwo, jeszcze inne idą w kierunku jogi lub ćwiczeń gimnastycznych.

Sztuka ma pokazywać owe różne zachowania, zawsze jednak w sposób humorystyczny – tym bardziej, że sam humor jest doskonałym lekarstwem (bez skutków ubocznych). Na scenie zobaczymy aktorki o ogromnym potencjale komediowym, będące z całą pewnością magnesem dla publiczności.

Aktorki nie boją się śmieszności, nie wstydzą się grać postaci w wieku średnim i starszym. To znane postacie medialne, potrafiące rozbawić i wzruszyć publiczność. Pokazują, że można być czynną i twórczą kobietą, bawić się i tańczyć do późnego wieku. Nikt, tak jak druga kobieta nie zrozumie cierpień, których doświadcza się w tym czasie. Stąd popularne "babskie" spotkania na których można porozmawiać na "wstydliwe" tematy, o których trudno rozmawiać z mężem czy dziećmi.

Spektakl ma za zadanie pokazać, że każda kobieta ma swój dobry sposób na czas klimakterium. Najważniejsze by ten temat przestał być tematem tabu, by móc o tym rozmawiać. Ważne tematy nie muszą być przedstawione poważnie, dlatego tak ważny jest w spektaklu humor. .