Billy Idol, właśc. William Michael Albert Broad (ur. 30 listopada 1955 w Middlesex), muzyk angielski.

Mieszkał w Worthing zanim zaczął uczęszczać do Uniwersytetu w Sussex, jedynie na rok przed dołączeniem do Bromley Contingent - grupy londyńskich fanów punk rocka, towarzyszących grupie Sex Pistols. Podczas tego okresu zdecydował, że zostanie muzykiem i, w 1976 r., stworzył zespół o nazwie Generation X.

Generation X z pomocą wytwórni Chrysalis Records, wydali trzy udane albumy. Po rozpadzie zespołu Idol przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie zaczął karierę solową współpracując z gitarzystą Stevem Stevensem, a jego utwory "White Wedding" oraz "Dancing with Myself" zdobyły szybko uznanie MTV. Jego drugi longplay Rebel Yell (1984) został wielkim hitem i sprawił, że Idol osiągnął status gwiazdy w Stanach Zjednoczonych.

Piosenkarz nie wydał nowego albumu przed 1986 r.; Whitelplash Smile sprzedał się świetnie. Bezpośrednio przed wydaniem albumu Charmed Life w 1990 r., Idol miał wypadek na motocyklu, w którym prawie stracił nogę. Album sprzedał się nadzwyczaj dobrze, ale Idol zdecydował, że zrobi sobie przerwę i w 1991 r. zagrał jedną z ról w głośnym filmie Olivera Stone'a The Doors. Po wydaniu w 1993 r., chłodno przyjętego w Stanach album Cyberpunk, twórca znajdował się raczej poza zainteresowaniem mediów i popadł w narkotykowy nałóg, prawie umierając z przedawkowania w 1994 r. W 1998 zagrał siebie w romantycznej komedii The Wedding Singer, z Adamem Sandlerem oraz Drew Barrymore w rolach głównych, w którym to White Wedding był utworem tytułowym. W 2001 r. wydał płytę z największymi hitami Greatest Hits CD, która okazała się dużym sukcesem.

W 2002 r. Idol wystąpił na australijskim finale rugby, jednak problem z zasilaniem sprawił, że nikt go nie usłyszał. Ta sytuacja udowodniła przynajmniej, że nie śpiewał z playbacku.

W 2005 r. powrócił na scenę muzyczną albumem Devil's Playground, który jest jego pierwszym od prawie 12 lat.