Pod tą nazwą występują przynajmniej dwa zespoły:

1) Amerykańska grupa hard rockowa, założona w 1986 w New Jersey przez Dava Sabo oraz Rachela Bolana. Pierwszy skład został uzupełniony przez Matta Fallona, Scottiego Hilla i Roba Affuso. Po odejściu Fallona, zespół poszukiwał wokalisty, znalazł go w osobie Sebastiana Bacha, który dołączył do klasycznego składu w 1987 roku.

W składzie : Rob Affuso (perkusja) , Sebastian Bach (wokal), Rachel Bolan (bass) , Scotti Hill (gitara solowa), Dave " The Snake" Sabo (gitara prowadząca) zespół odniósł swoje największe sukcesy.

2) Irlandzki zespół muzyczny, działający w Dublinie w późnych latach 60. i wczesnych 70. XX wieku grający blues rock. Liderem Skid Row był Brendan „Brush” Shiels (urodzony w Dublinie w 1952 roku). Była to pierwsza profesjonalna grupa Gary’ego Moore’a.

Oryginalny skład:
Brendan „Brush” Shiels - gitara basowa
Noel Bridgeman - perkusja
Phil Lynott - śpiew

Później Lynotta zastąpił 16-letni Gary Moore. W drodze rekompensaty, Shiels nauczył Lynotta grać na gitarze basowej i Lynott zdobył ogólnoświatową sławę jako założyciel, basista, podstawowy autor tekstów i wokalista grupy Thin Lizzy.

ad. 1) Pierwszy album („Skid Row”) został nagrany w 1989 w wytwórni Atalanic Records. Odniósł wielki sukces docierając do 6 pozycji na liście notowań Billboardu, natomiast utwór „I remember you” stał się w USA numerem jeden. Z tej płyty pochodzą też piosenki "18 and life", "Youth Gone Wild", "Big Guns"czy "Ratllesnake Shake". Pierwsza płyta zrobiła ze Skid Row gwiazdę, uzyskując status sześciokrotnej platyny (6 milionów sprzedanych egzemplarzy w obiegu oficjalnym) w samych Stanach Zjednoczonych. Dzięki niej Skid Row wyruszyło na wielką trasę koncertową podczas której supportowali Bon Jovi. Mieli też możliwość wziąć udział w Moscow Music Peace Festival , który odbył się w Moskwie w 1989 roku , jeszcze za "komuny".
Za sprawą pierwszego albumu Skid Row uznawane było za zespół glam - metalowy bądź glam - rockowy, grający melodyjnego rocka , zresztą do dziś jest to najlepiej sprzedająca się płyta zespołu. Była też nominowana do nagrody American Music Awards w kategorii Best Heavy Metal/Hard Rock Album w1990 roku. Zdobyła tę nagrodę w kategorii Best Heavy Metal/Hard Rock New Artist w tym samym roku.
Zapisem trasy koncertowej albumu "Skid Row" jest video "Oh, Say Can You Scream" wydane w 1990 roku. (W USA platynowy nakład)

Dwa lata po debiucie zespół powrócił do studia by rozpocząć pracę nad nowym materiałem. W czerwcu 1991 roku ukazała się ich druga płyta "Slave To The Grind".
Ponieważ pierwszy album odniósł sukces, nad drugim zespół uzyskał pełną kontrolę, co zaowocowało kompletną przemianą zarówno muzyczną jak i wizerunkową.. Brzmienie z rockowego stało się heavymetalowe, diametralnie zmieniła się tematyka utworów, kompletnie zmienił się też image grupy: zniknęły bransoletki, eyeliner oraz pasemka z włosów , a Skid Row na stałe weszło do historii muzyki.
"Slave To The Grind" ugruntował Skid Row na pozycji gwiazdy, zyskał im szacunek krytyki oraz branży muzycznej, płyta otrzymała same entuzjastyczne recenzje. Odniosła również komercyjny sukces, debiutując na pierwszym miejscu listy przebojów Billboardu, będąc przez to pierwszym heavymetalowym albumem , któremu się to udało.
Dzięki sukcesowi jaki odniósł "Slave To The Grind" Skid Row wyruszyło na wielkie światowe , trwające prawie dwa lata tournee, obejmujące obie Ameryki, Azję i Europę.
Supportowali podczas tej trasy koncertowej ówczesną megagwiazdę Guns N'Roses.
Trasę dokumentuje wydawnictwo "RoadKill".

W przerwie między trasami koncertowymi w 1992 roku zdążyli wydać jeszcze EP-kę "B-Sides Ourselves". Była to krótka płyta , zawierająca pięć coverów artystów , którzy inspirowali Skid Row, i którym tą płytą zespół oddawał hołd. Każdy z członków zespołu wybrał jeden utwór na tę płytę. I tak znalazły się tu piosenki Kiss (Rob), The Ramones (Rachel), Rush (Scotti), Jimmi'ego Hendrix'a (Snake) i Judas Priest (Sebastian).

W 1993 roku Skid Row odbyło kolejną trasę No Fuckin' Frills European Tour oraz No Fuckin' Frills Tour obejmujący Azję. Z tego roku pochodzi ich kolejne video "No F***** Frills" zawierające piosenki i teledyski zrealizowane do piosenek ze "Slave To The Grind".

W 1995 roku ukazuje się następna pełnometrażowa płyta zespołu "Subhuman Race".
Praca nad nią okazała się na tyle trudna i pełna konfliktów narastających pomiędzy Sebastianem a resztą zespołu, że była ostatnią płytą nagraną w tzw. "starym składzie": Affuso, Bach, Bolan, Hill i Snake.
Trasa koncertowa z Van Halen promowała "Subhuman Race" i została zapisana na płycie "Subhuman Beings on Tour".
Album nie powtórzył sukcesów dwóch pierwszych płyt i w 1997 roku Sebastian zdecydował się opuścić zespół, bądź jak podają niektóre źródła, został wyrzucony z zespołu "za bycie dupkiem".
Z tego roku pochodzi również składanka "40 seasons the best of SKid Row".
W następnych latach Sebastian rozpoczął solową karierę, a Skid Row zawiesiło działalność.

Po ośmiu latach milczenia muzycy zebrali się i w 2003 roku pojawia się tzw. "comeback album" : "ThickSkin". Na wokalu Bacha zastąpił Johnny Solinger, na perkusji Roba Affuso Phli Varone. Jak żadna inna płyta album "ThickSkin" zantagonizował fanów zespołu , ponieważ większość wierzyła,że jest możliwe pojednanie Bacha z resztą i nagranie płyty w starym składzie. Z tego okresu pochodzi słynne hasło "without Bach Skid Row is dead".
Płyta zebrała w większości dobre recenzje, zresztą większość krytyków przyznawała , że jakkolwiek osobowością i prezencją sceniczną Solingen nie dorastał Bachowi do pięt, to wokalnie ustępował mu tylko nieznacznie.
W tym okresie, by promować nową płytę Skid Row supportowało Kiss na wielkim światowym Forever Kiss Tour.
W grudniu 2003 ukazało się również video "Under The Skin( Making of ThickSkin)" dokumentujące pracę nad czwartym studyjnym albumem Skid Row.

Kolejna płyta "Revolutions Per Minute" ukazała się w 2006 roku. Zebrała mieszane i negatywne recenzje. Była najbardziej eksperymentalną płytą zespołu. Na perkusji Phila Varona zastąpił tu Dave Gara. Wspólnie z zespołem płytę wyprodukował Michael Wagener producent "Slave To The Grind".

Rok 2013 przyniósł najnowszą płytę "United World Rebellion. Chapter One" EP-kę zapowiadającą ukazanie się kolejnych krótkich albumów, które mają ukazać się w przeciągu 16-18 miesięcy.
Płyta oznacza powrót zespołu do korzeni, hard rocka i heavymetalu. Została bardzo dobrze przyjęta. Oceniana jako najlepszy album zespołu od wielu lat.
Na perkusji kolejna zmiana: Rob Hammersmith.

2014 to "Rise Of The Damnation Army . United World Rebellion Chapter Two".
W kwietniu 2015 roku Johnny Solingen zdecydował się opuścić zespół i zająć się solową karierą. Zastąpił go były wokalista TNT Tony Harnell


Obecny skład zespołu:

Tony Harnell - wokal
Dave "The Snake" Sabo - gitara prowadząca i chórki
Scotti Hill - gitara solowa i chórki
Rachel Bolan - bass i chórki
Rob Hammersmith - perkusja i chórki

W lipcu 2014 roku Skid Row wystąpili na Przystanku Woodstock i była to pierwsza wizyta grupy w Polsce.
W listopadzie 2014 roku wystąpili u nas ponownie podczas trasy Warriors on The Road wspierając brytyjską legendę heavy metalu grupę Saxon.



ad. 2) Skid Row supportowało wielu ważnym zespołom rockowym lat ‘60., między innymi Fleetwood Mac. Peter Green docenił grę Moore’a i przedstawił go wytwórni płytowej. Zespół wydał swój pierwszy album „Skid” w 1970 roku. Drugi, „34 Hours” - zatytułowany tak, gdyż jego nagranie zajęło właśnie 34 godziny - został wydany w roku 1971. Moore opuścił zespół (został zastąpiony przez Paula Chapmana) i dołączył do Thin Lizzy. Pozostały materiał nagrany przez grupę został wydany w latach 1990 i 1991, w czasie, kiedy Gary Moore wydał swój album „Still Got The Blues”, którym powrócił do czystego bluesowego stylu, w jakim grał na początku lat ‘70., w przeciwieństwie do hard rockaheavy metalu, który grał przez późne lata ‘70. do roku 1990.

Mimo że grupa odniosła niewielki sukces poza Irlandią, jej wpływ na irlandzką muzykę rockową (i w konsekwencji ogólnie na muzykę rockową) był ogromny. .