Edyta Piecha (ros. Эди́та Станисла́вовна Пье́ха), (ur. 31 lipca 1937 w Noyelles-sous-Lens), piosenkarka rosyjska.

Córka pracującego we francuskim zagłębiu węglowym w departamencie Pas-de-Calais polskiego górnika Stanisława Piechy (zm. w 1941) i Felicji Korolewskiej. W 1945 z matką i ojczymem Janem Gołąbem, działaczem komunistycznym, przyjechała do Polski, zamieszkała w Boguszowie. Ukończyła liceum pedagogiczne w Wałbrzychu. Jesienią 1955 wyjechała z Polski na studia do Sankt Petersburga, ówczesnego Leningradu. Choć studiowała psychologię, szybko zajęła się śpiewem i karierą muzyczną w Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich a następnie w Rosji. W zdobyciu popularności pomógł jej kierownik studenckiego chóru Aleksander Broniewicki, który został pierwszym mężem Piechy. Początkowo, w latach 50. śpiewała głównie piosenki polskie np."Czerwony Autobus". Pierwszym zagranicznym występem był dla niej koncert we Wrocławiu w 1964. W następnych latach wielokrotnie koncertowała za granicami ZSRR m.in. w 1972 roku w Monachium (Niemcy Zachodnie) na XX Igrzyskach Olimpijskich, Afganistanie, Australii, Austrii, Boliwii, Kostaryce, Francji (w tym w Olympii), Wenezueli, USA (także w Carnegie Hall) oraz wieli krajach bloku sowieckiego na czele z NRD gdzie przyjeżdzała aż 35 razy.

W 1987 otrzymała tytuł Narodowego Artysty ZSRR. Śpiewa piosenki wielu znanych kompozytorów rosyjskich, m.in. Aleksandry Pachmutowej. Znana z długich szali i powłóczystych kreacji, z których kilka zaprojektował jej Sława Zajcew.

Mieszka na stałe w Sankt Petersburgu. Jej urodzony w 1981 wnuk Stanisław Piecha (syn jedynej córki Ilony Broniewickiej) przyjął jej nazwisko i został również piosenkarzem.