Jak śnieg
Leżący w cieniu na uboczu gdzieś
Uczucia w moim sercu tkwią na dnie
Przypominając wciąż ten jeden dzień
Hej
Czy powiesz mi, co zrobić mam, by drzwi
do miłości tej zatrzasnąć już mogły się?
Twój uśmiech oraz wszystkie sny
Straciły swoje przyszłe dni
I dziś, bez celu, obok mnie
Wędrują po wieczności kres
Nie miałem jak pożegnać się
Każdego dnia spoglądam wstecz
Wspominam ciągle cię
Dzień w dzień
Jak klątwa, której złamać nie da się
Zadręcza mnie wydarzeń tamtych cień
Gdy przyszłość utraciła dla mnie sens
Hej
Jak szukać mam, by w mieście
tym odnaleźć swój powód, by do przodu
znów zacząć iść?
Ah!
Łzy, delikatne niczym śnieg
Spadają, w lód zmieniając się
Wiem dobrze, że nie wrócisz już
A moje serce ściska ból
Osoby dwie połączył czas
By później kres im nagle dać
To wszystko, co historia mówi ta
Pewnego dnia o twoich snach
Zapomnieć może cały świat
Lecz choćby tak być miało, wiedz
Że ja pamiętać będę cię
Nie miałem jak pożegnać się
Lecz pragnę ciągle naprzód biec
Bo żyjesz wewnątrz mnie