Mówiłam tobie już pięćdziesiąt kilka razy
Żebyś już poszedł sobie, przecież pada deszcz!
To przecież śmieszne takie
Stać tak twarz przy twarzy
To jest naprawdę niesłychanie śmieszna rzecz
Żeby tak w oczy patrzeć
Patrzeć kto to widział?
Żeby pod deszczem taki niemy film bez słów
Żeby tak rękę w ręce trzymać
Kto to słyszał?!
A przecież jutro się spotkamy tutaj znów

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
No, jeśli nawet trochę pada, to niech pada!
I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
Nas zaczarować chyba musiał tutaj deszcz

Na Żoliborzu są ulice takie śliczne
Takie topole, a w topolach taki wiatr
Gdy przyjdzie wieczór
Świecą światła elektryczne
I tak mi dobrze jakbym miała osiem lat
Mówisz: kochana
Ja ci mówię: mój kochany!
I tak idziemy, i na ukos, i na wskroś
A w tej ulicy, która idzie na Bielany
Jest tyle światła, jakby Chopin nucił coś

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
No, jeśli nawet trochę pada, to niech pada!
I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
Nas zaczarować chyba musiał tutaj deszcz

Ja na początku przez trzy lata byłam w Łodzi
A teraz tutaj mam posadę w AWF,
I byłam sama, potem zaczął on przychodzić
Pracuje w radio, muzykalny jak sam śpiew

Więc z nim piosenki sobie czasem różne nucę,
On czasem skrzypce weźmie, na nich dla mnie gra -
A co wieczora na Żoliborz autobusem
Do tej topoli, która nas tak dobrze zna -

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
No, jeśli nawet trochę pada, to niech pada -

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz