Namalowałem pewnego dnia
Twoj obraz cały z pięknych snów,
A na nim także byłem ja
I uśmiech zaklęty Twoj,

Użyłem wielu przedziwnych barw
Dodałem trochę słonca do farb,
Zmieszałem radosc,smutek,żal
Namalowałem go sam,

Szkoda go było w ręce wziąć
W ramki oprawic i szkło wziąć,
Zwyczajnie go na scianę dać
By upiększyć swój swiat,
Chciałem przy sobie nosic go
Odpędzałby ode mnie zło,
Chciałem w portfelu nosic lecz
Za duża była to rzecz;

Świecił obrazek blaskiem swym
Lecz nagle rozwiał się jak dym,
Rozprysł się jak mydlana baśń,
Rozprysł się jak kałuża barw,
I nie umiałem podnieść go
Aby wymazać jakies zło,
Została plamka ktorej dziś
Nie wymaże juz nikt,

Szkoda go było w ręce wziąć
W ramki oprawic i szkło wziąć,
Zwyczajnie go na scianę dać
By upiększyć swój swiat,
Chciałem przy sobie nosic go
Odpędzałby ode mnie zło,
Chciałem w portfelu nosić lecz
Za duza była to rzecz;

Szkoda go było w ręce wziąć
W ramki oprawić i szkło wziąć,
Zwyczajnie go na scianę dać
By upiększyć swój swiat,
Chciałem przy sobie nosic go
Odpędzałby ode mnie zło,
Chciałem w portfelu nosić lecz
Za duza była to rzecz;