Dniom brakuje już słońca serca
Rytm coraz słabszy
Ja w podróży bez końca
Tyś przystankiem najdalszym
Półmrok lamp w poczekalniach
Zimna kawa z bufetu
W twarzach ludzi mijanych
Szukam twego portretu
Do ciebie idę przez ścieżki poplątane
Twój obraz jawi mi się poprzez sen
Dla ciebie słowa najpiękniejsze zachowałem
Jak bukiet kwiatów
Pozrywanych z wszystkich łąk
Wiem jesteś ze mną
Gdziekolwiek rzuciłby mnie los
Wiem jesteś ze mną sił dodaje mi twój głos
Wiem jesteś ze mną
Kiedy błądzę w obcym mieście
Jesteś ze mną bez ciebie niczym byłby świat
Do ciebie idę przez ścieżki poplątane
Twój obraz jawi mi się poprzez sen
Dla ciebie słowa najpiękniejsze zachowałem
Jak bukiet kwiatów
Pozrywanych z wszystkich łąk
Tyle lat przepłynęło za oknami wagonu
Posiwiały już skronie pora wracać do domu
Włożyć stare pantofle wziąć cię czule na ręce
Spojrzeć w oczy głęboko i zanucić ten refren
Do ciebie idę przez ścieżki poplątane
Twój obraz jawi mi się poprzez sen
Dla ciebie słowa najpiękniejsze zachowałem
Jak bukiet kwiatów
Pozrywanych z wszystkich łąk
Wiem jesteś ze mną
Gdziekolwiek rzuciłby mnie los
Wiem jesteś ze mną sił dodaje mi twój głos
Wiem jesteś ze mną
Kiedy błądzę w obcym mieście
Jesteś ze mną bez ciebie niczym byłby świat
Do ciebie idę przez ścieżki poplątane
Twój obraz jawi mi się poprzez sen
Dla ciebie słowa najpiękniejsze zachowałem
Jak bukiet kwiatów
Pozrywanych z wszystkich łąk
Do ciebie wrócę przez ścieżki poplątane
Zachowam obraz twój co jawił mi się w snach
Wypowiem wreszcie słowa które uzbierałem
Jak bukiet kwiatów
Pozrywanych z wszystkich łąk
Wypowiem wreszcie słowa które uzbierałem
Jak bukiet kwiatów
Pozrywanych z wszystkich łąk