Dziki kwiat zapytałam raz:
Ach, czemu świat pełen złości staje się?
A człowiek co dnia
Krzywdzi innych, sądząc, że
Kara nie dosięgnie go
Mężny kwiat zapytałam raz:
Co wzrokiem swym zobaczyć możesz stąd?
Dlaczego jest tak, że wybaczać trudno nam?
W końcu to tak prosta rzecz…
Nie potrafiąc znaleźć dobrych słów
Przed mym wzrokiem uciec chcesz
Nie odpowiedziałeś mi nic
Deszczowego lata łzy
W strugach wody skryły się
Szum jej zagłusza twój szloch
Widząc, jak Śmierć zabiera już
Tych ludzi, co tak bliscy tobie są,
Co się dzieje w sercu twym?
Czy chcesz przeciwstawić się
Sile tej czy poddać jej?
O~
Bezimiennych ofiar smutny los
Opłakuję pieśnią tą
Śpiew modlitwą dziś staje się
Słonecznego lata wiatr
Szare chmury przygnał skądś
Dreszcz ciało me przeszył i
Spadł deszcz