Nasze wspólne słowa, nasze wspólne dni
Dzień zachodzi ciepłem twego ciała,ja i ty
Nasze wspólne myśli, Rozpoznają nas
Kiedy wschodzi słońce, promienieje
Twoja twarz
Ja w każde popołudnie, inny jadam chleb
Obcy ludzie mówią mi, że kochają mnie
Kochają mnie Mhm Że kochają mnie
Mówisz o wolności,głaz rozpuszcza łzy
Gdzieś za oknem ktoś udaje kogoś
A nie jest nim, Bo pełno w nas energii
I pełne szklanki są
Ale daleko jest, daleko jest, daleko jest
Mój dom, w którym piszę od lat,
Mój dom, w którym płaczę nie raz
Czy to znasz Tak ty to znasz
Mój dom, w którym piszę od lat,
Mój dom, w którym płaczę nie raz
Czy to znasz Tak ty to znasz
Nie, nie Nie, nie, nie, nie
Ja nie chcę oszukiwać, kłamać, wodzić i
Być człowiekiem, który zawsze ma te
Lepsze dni
Bo serce moje płonie, a ciało moje drży
Ale daleko jest, daleko jest, daleko jest
Mój dom, w którym piszę od lat,
Mój dom, w którym płaczę nie raz
Czy to znasz tak, ty to znasz
Mój dom, w którym piszę od lat
Mój dom, w którym kocham nie raz
Czy to znasz tak, ty to znasz
Nasz dom! Nasz dom, nasz dom!
Nasz dom
Nasz dom, w którym piszę od lat,
Nasz dom, w którym kocham nie raz
Czy to znasz tak, ty to znasz
Nie raz chciałeś odejść, nie raz
Chciałeś uciec i
I co dalej? i co dalej?