Byli raz trzej wodzowie,
Oni mieć wielkie zdrowie
I ognista woda kochać, lubić, pić
Oni mieć wielki humor
I bez przerwy robić rumor,
I z rozkoszy jak bawoły dzikie wyć
My być tam, my być tu, wielki nasz Mannitou,
Ty nam dać, dać ognista woda pić
My ją pić aż do rana,
Nasza woda ukochana,
My ją pić, my ją pić, a potem paść
Wielki Wódz Mała Kopa,
On chcieć być kawał chłopa,
On chcieć mieć zawsze dużo, dużo squaw
On mieć w kalpie mało włosa
Do ognistej wody nosa,
On się w prerie swego życia rzucać w pław
My być tam, my być tu, wielki nasz Mannitou,
Ty nam dać, dać ognista woda pić
My ją pić aż do rana,
Nasza woda ukochana,
My ją pić, my ją pić, a potem paść
Wielki Wódz Inchuchuna
Mieć nad łbem wielka łuna,
Taki wielki umysłowiec z niego być
On wciąż knuć, kombinować
I bez przerwy lawirować,
I rozmyślać jakby sobie lekko żyć
My być tam, my być tu, wielki nasz Mannitou,
Ty nam dać, dać ognista woda pić,
My ją pić aż do rana,
Nasza woda ukochana,
My ją pić, my ją pić, a potem paść
Gdy na wodzów być posucha,
Przybyć do nich wódz Jaszucha,
On bibuła na ognista woda być
On ją pić jak atrament
I upijać się na amen,
Potem jego mała skwaw go wielce lżyć
My być tam, my być tu, wielki nasz Mannitou,
Ty nam dać, dać ognista woda pić
My ją pić aż do rana,
Nasza woda ukochana,
My ją pić, my ją pić, a potem paść!
My być tam, my być tu, wielki nasz Mannitou,
Ty nam dać, dać ognista woda pić
My ją pić aż do rana,
Nasza woda ukochana,
My ją pić, my ją pić, a potem paść!
My być tam, my być tu, wielki nasz Mannitou,
Ty nam dać, dać ognista woda pić
My ją pić aż do rana,
Nasza woda ukochana,
My ją pić, my ją pić, a potem paść!