„Nawet najdalszą podróż zaczyna się od pierwszego kroku”– Siddhartha Gautama.

Ta strona stanowi właśnie ten pierwszy krok. Tutaj zaczyna się moja podróż w głąb siebie, miejsce mojej pracy nad sobą.

„Jeżeli informacje, które przekazujemy, przedstawiają wartość doraźną, wówczas mamy do czynienia z przekazywaniem doświadczeń. To z kolei służy budowaniu za pomocą języka obrazu świata, w którym żyjemy, porządkowaniu go, byśmy umieli w nim żyć. Tak więc, mówiąc, przybliżamy i oswajamy świat.” – Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000, s.40.

Taki jest właśnie cel każdego tekstu, w tym również mojego. Ta strona jest moją podróżą, podczas której przybliżam i oswajam świat za pomocą słów. Tu odpowiadam sobie na pytanie „kim jestem?”. Tu wnikam w głąb siebie, w głąb mojej duszy.

Piszę przede wszystkim dla siebie. Nie piszę dla Ciebie. Mój blog nie jest ukierunkowany na czytelnika. Nie ma charakteru komercyjnego. Nie jest stworzony ani pod publikę, ani by zyskać czyjąś przychylność. Cel jest jasny, ma mi pomóc układać i oswajać mój własny świat. Zdaję sobie jednak sprawę z tego, że będzie to miało wpływ na innych. Wiem, że ta praca wyda nasiona, które trafią tam, gdzie trafić mają. Będzie to jednak jakby skutkiem ubocznym, nie najważniejszym celem tego bloga.

Sprzedawanie swojej wiedzy, umiejętności jest dziś w cenie i chyba w modzie. Dziś robi to niemal każdy, kto siedzi w duchowości. Sprzedaje książki, porady. Szeroko pojęta pomoc duchowa. To bardzo kusząca droga, zwłaszcza dla duchowego ego. Przez te lata zebrałam sporo informacji. Jednak już na samym początku duchowej drogi, moja dusza odmawia pójścia tą ścieżką. W głębi siebie słyszę ten proszący, nigdy nie nakazujący głos, że nie powinnam. Mam nie iść ścieżką, którą idą wszyscy. Nie mogę sprzedać tego, co wiem. Nie mogę na tym zarobić w żaden sposób. Mało tego, nie mogę nawet za darmo kogokolwiek prowadzić. Każdy musi sam odkrywać siebie. Naszym zadaniem jesteśmy my sami.

Nie powiem Ci jak podwyższyć swoje wibracje, ani jak się oczyścić z negatywnych emocji. Powód jest prosty. To nie ma sensu, bo wszystko jest lekcją; niższe wibracje i emocje również. Dążenie jedynie do przyjemnych emocji nie ma nic wspólnego z duchowością. Niższe wibracje mogą nam wiele powiedzieć o nas samych. Wszystko trzeba przerobić. Nie powiem, co mówi ci twoja dusza, choć mogę ją zobaczyć i usłyszeć. Powiem ci tylko, że najwyższy czas zacząć samemu słuchać. Nie mogę wyprostować twojej ścieżki. Musisz to zrobić sam, przechodząc przez każdą trudność, każdy sztorm, bez ucieczki od rzeczywistości.

Układam więc, oswajam, próbuję zobaczyć rzeczywistość taką, jaka jest. Poza tym, to moja pasja, którą zajmuję się dla niej samej, niezależnie od sukcesu, zarobku czy zainteresowania. Przede wszystkim – nie znaczy, że wyłącznie. Piszę również z myślą o moich córkach. W taki sposób zostawiam im cząstkę mnie samej, najcenniejsze słowa, przemyślenia, które chciałabym im przekazać, gdy mnie zabraknie.

Moje serce jest najważniejszą księgą, którą studiuję.