Tak bardzo... Bardzo chciałabym powiedzieć Tobie co czuję... Ale zarazem tak bardzo, bardzo się boję.
Czego się boję?
Boję się, że Ty nic nie odpowiesz. Boję się, że już nigdy się nie odezwiesz. Boję się...
Boję się braku Twojej obecności. Tak! Tego boję się najbardziej.
Właśnie tym jestem przerażona, tym że słowami mogłabym Cię stracić. Stracić chwile, choć krótkie ale jednak wspaniałe.
Nieraz w głowie miałam plan, spotkać się z Tobą i wtedy powiedzieć to co we mnie tkwi, wszystko.
A później przychodziło otrzeźwienie. Powrót do rzeczywistości, która prezentuje się życiem w tajemnicy.
Tej jedynej, którą przed Tobą skrywam, tylko jednej. Wiesz o mnie wszystko, przynajmniej tak Ci się wydaję. Ale to pozostanie moją tajemnicą, dopóki nie zyskam dość odwagi.
